De stomste zin die ik de afgelopen weken heb gehoord is zonder twijfel “Mag het nog?” Om elkaar daarna “lekker tegen de regels in” een voorspoedig nieuwjaar te wensen. Want dat durven we gewoon! Ik vond het de overtreffende trap van burgertruttigheid. “We laten ons niet in een hokje proppen!” Zeg maar de Nieuwjaarswens in een geel hesje. Mensen, als we het van dit soort daden van verzet moeten hebben om ons nog wat te voelen is het toch triest met ons gesteld.
Breken met wat ‘hoort’ is verfrissend hoor. Vraag maar aan de Engelsen. Of aan Kjeld Nuis. Of aan cabaretier des Vaderlands Kees van der Staaij. Hoe stom, raar of ongepast ook, mensen die iets doen of zeggen wat afwijkt van het gemiddelde geven het leven een beetje kleur. Ze schudden ons wakker uit onze volgzame tocht in de massa. Onze voorouders wisten dat allang. Bij de oude Grieken noemde een stroming zich de ‘Cynici’ . Hun overtuiging was dat geluk pas volgde op volledige onafhankelijkheid (‘autarkeia’). Om die te bereiken moest je juist sociale conventies breken en jezelf constant trainen schaamteloos te leven. Nou, dat deden ze. Cynici mastubeerden in openbare ruimtes, aten met hun handen en hadden sex op straat. Kijk, dat is nog eens wat anders dan vragen “Mag het nog?”
Begrijp me goed, ik pleit hier niet voor een wederopstanding van onze zich door de straten ejaculerende voorouders. Maar een beetje meer waardering voor degenen die af en toe buiten de lijntjes praten mag. Als onze premier “De raddraaiers het liefst persoonlijk in elkaar slaat”, wordt ie door volk en vaderland veroordeeld om deze niet premierwaardige uitspraken. Ik vond het wel verhelderend om de man eens uit z’n hart te horen praten. En bovendien erg grappig als ik denk aan Rutte die met zijscheiding een zooi kaalgeschoren hooligans te lijf gaat. Neem Wendy & Erland die hun zorgvuldig gecreërde droomkoppel aureeol even aan de kant flikkeren en ronduit uitkomen voor een dip. Samen ongelukkig zijn, hoe romantisch is dat? Dergelijke eerlijkheid zijn we niet gewend vanuit Hilversum. Klaas Dijkhofff die tegen zijn eigen partij in gaat door het klimaatakkoord op voorhand te verbranden. Verkiezingstruc? Volgens mij meent ie het gewoon. Wat mij betreft geven we in 2019 de mensen die af en toe iets zeggen of doen wat afwijkt van wat hoort wat meer krediet. Als iedereen de hele tijd maar roept wat de ander verwacht, hoort iedereen alleen nog maar wat ie toch al dacht. Kortom: Leve de Cynici! Zolang ze hun broek maar aanhouden. Ja, ook jij Dion Graus.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★