Columns

  1. Home
  2. Columns
  3. Leuk voor later

Leuk voor later

17-04-2015 Richard Kemper

23.546 foto’s staan er op mijn computer sinds 2005. Foto’s van het afzwemmen van de kinderen,  hun eerste tand door de lip, de spreekbeurt over haaien, gebroken benen, de tuin in de zomer, de tuin in de winter, het paaseieren zoeken, de vakanties, de verbouwing van ons huis, de verbouwing van de buurvrouw, de laatste keer met de hond voordat we hem de volgende ochtend stokstijf vonden, m’n vrouw met lang haar, met kort haar, met nat haar, in bikini, bij het wakker worden en al die andere foto’s waarvan ik allang had beloofd ze te wissen. 

Als ik elke foto een krappe seconde bekijk ben ik bijna 7 uur bezig. Gelukkig hoeft dat niet want ik heb alles geordend in mapjes per jaartal. Bovendien maak ik elk jaar een selectie van de 1.000 leukste foto’s van dat jaar en bestel daarvan minimaal 2 fotoboeken van glanzend papier met een jaartal en Deel I en Deel II op de rug. Schrijf ik dat goed? De 1.000 leukste foto’s van dat jaar? Ja, dat doe ik. Sinds de mobiele telefoon neem je van elke verjaardagstaart een foto of 14. Eén voor de heb en de rest “voor de zekerheid”. De juiste kiezen en de rest weggooien is meer werk dan gewoon allemaal bewaren en zo eindig ik elk jaar met een paar duizend foto’s waarvan ik van mezelf een boek moet maken. Waarom dat moet? Omdat dat leuk is voor later. Denk ik. Bij mijn ouders ligt ook zo’n boek en ik vind het steeds leuker om daarin te bladeren. Verschil is wel dat er daar 1 boek ‘per kind’ ligt en die van mij het ooit moeten doen met minimaal 2 boeken per jaar. Over een jaar of 20 liggen er hier dus 60 boeken op ze te wachten. Leuk voor later? No way. Als dit zo doorgaat moeten ze dan een week vrij nemen om de foto’s van vroeger te bekijken. Gaan ze nooit doen. Dus waar ben ik eigenlijk mee bezig? En geldt dat eigenlijk niet voor bijna alles wat je doet ‘voor later’? Ik stook me nu een ongeluk aan groene energie zodat mijn achter-, achterkleinkinderen er straks iets aan hebben. Maar tegen die tijd hebben ze vast auto’s uitgevonden die op varkenspis rijden. En misschien zijn mijn achter-, achterkleinkinderen wel enorme etters en wil ik het ze helemaal niet makkelijk maken. Je weet het niet en ik zal het nooit weten ook. Toch lijkt alles wat we doen vooral gericht op later. Mijn zoontje moet nu enorm z’n best doen op school zodat ie later een goede baan kan krijgen waarmee hij dan flink kan aflossen op z’n hypotheek zodat ie op z’n oude dag kan blijven wonen in dat huis met die tuin die dan veel te groot voor hem is om te onderhouden waarover zijn vrouw dan gaat klagen. Leuk voor later… Ik ben een beetje klaar met later. Zullen we stoppen om 80 jaar bezig te zijn met het organiseren van de 10 zogenaamd ‘zorgeloze’ laatste jaren? U weet wel, die jaren waarin we oud, stram en vergeetachtig zijn? Later is allang begonnen! En er is maar 1 manier om daar volop van te genieten: minder foto’s!

Met de groeten van Veldhuis, 

Richard Kemper

Als eerste de laatste column?