Richard deed hier vorige week een ontboezeming over z’n onderdompeling in een modderbad van overgewicht en testosteron. Knap van ‘m, dat ie dat durft. Zo ver ben ik nog lang niet. Dingen toegeven die ik liever verzwijg...
Mij hoor je bijvoorbeeld niet over wat ik vorige week heb gedaan. Nee, ik ben echt nog niet zo ver dat ik zou durven opschrijven dat ik geheel vrijwillig, zonder enige dwang, meerdere uren en zonder vermomming heb doorgebracht op een golfbaan… Absoluut niet. Ik ontken alles. Laat staan toegeven dat ik daar, in het zuiver hypothetische geval van dat ik inderdaad naar een golfbaan zou zijn geweest, tot de conclusie was gekomen dat ik mij al die jaren volkomen onterecht heb verzet tegen al die uitnodigingen om eens “een rondje mee te lopen”. Want o o o wat verzet ik me daar al lang tegen zeg. Smalend lachend heb ik de ene naar de andere vriend die overstag ging een verbale okkernoot op z’n grijzer wordende harses gegeven. Doorgezaagd heb ik ze met woorden als ‘midlife-lul’, ‘ruitenbroekenrukker’ en ‘seksloze sherry-drinker’. Schamper waarschuwde ik ze voor aandoeningen als ‘golfballen’ en ‘slappe T-tjes’ (spreek uit als tie-tjes, genoemd naar de T-vormige houten afslagpinnetje). Ik verweet ze op voorhand al het hebben van een ‘handicap’. En als je je zo hebt verzet, ga je niet ineens toegeven dat je een rondje hebt gelopen tussen die karretjeskakkers. En al helemaal niet dat dat hartstikke leuk was en dat er op z’n hoogst 5% wandelende vooroordelen rondliepen in hun Bassiebroek, maar dat de rest allemaal hele gewone, aardige mensen waren. En dat het heerlijk was om met een stok al je agressie bot te vieren op een pingpongballetje. En dat het me zelfs een beetje deed denken aan seks in je vrijgezellentijd; ‘m in zo’n min mogelijk stappen er in zien te krijgen. Nee, dat ga je allemaal niet horen uit mijn mond/pen. Dat zou een totale capitulatie zijn. De golven waar ik mee bezig wil zijn, zijn die van onder een speedboot op de Caraïbische zee, of die in mijn nog wél volle bos haar. Als het kolven nog vers in je geheugen ligt, is het gewoon nog te vroeg om met golfen bezig te zijn. Mooi trouwens hè, dat fotootje van Doutzen Kroes met een kolf-apparaat aan haar borst. Ja ja, hier zit een grapje in over zo’n t-vormig golfpinnetje maar die laat ik even gaan. Uit respect voor Douts vanwege het op deze manier promoten van borstvoeding! Wel een beetje confronterend voor vrouwen met hele kleine borsten natuurlijk. Voor hen is het al snel een beetje midget-kolven. Maar goed. Mij zal je dus niet horen toegeven dat ik ben wezen golfen. Hoe jammer het ook is dat ik daarom niet kan rondbazuinen dat ik schijnbaar “nogal aanleg” heb. Het is niet anders. Ik ben gewoon nog niet klaar voor dat soort openlijke bekentenissen. Hoe leuk ik het ook vond. Oh oeps…
Met de groeten van Kemper,
Remco Veldhuis
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★