We houden van knullig. De winnaar, de gladde waarbij alles lukt, daar hebben we het niet op. We hebben een zwak voor de onhandige, de rommelaar. Voor de clown die struikelt, de verliefde ziel die geen “Ik hou van je” durft te zeggen of de superheld met vliegangst. Van Bridget Jones tot Mr. Bean, van Laurel tot Hardy. Mensen die mislukken troosten ons in ons weten dat we zelf verre van perfect zijn. Tot zover is dat mooi.
Knullig wordt pas lullig als het over zaken gaat die er toe doen. Zoals de klucht rond de man met een naam die klinkt als een Japans speelgoedei dat je op tijd water moet geven; Khashoggi. Deze liquidatie is toch op een manier voltrokken waarvoor zelfs Holleeder zich kapot zou schamen? Ik ben geen expert, maar de gezellige dikkerd Jamal zag er niet uit als een ‘lean mean fighting machine’. Waren er echt 15 man nodig om deze bolle hobbykok de mond te snoeren? De verklaring dat hij is omgekomen bij een uit de hand gelopen vuistgevecht is bijna hilarisch. Als het niet zo triest was. Want inmiddels lijken de resten van het lichaam van de kritische journalist gevonden in, let op, de tuin van de consul van Saoedi-Arabië! Van alle verstopplekken die je kan kiezen… Zelfs Ferdi E. draait zich om in zijn graf. Moeten we het nog hebben over de dubbelganger die ze na zijn verdwijning de straat op hebben gestuurd? Je zag de elastiekjes van het papieren masker nog om z’n oren zitten! Ik snap best dat Frank Masmeijer afgelopen tijd wat bij moest verdienen, maar dit ging echt te ver. Logisch dat ie na maanden van bon vivanterij nu ineens wel is opgepakt. Ik snap zoveel knulligheid niet. De opdrachtgever van de dood op Khashoggi schijnt uit koninklijke kringen in Saoedi-Arabië te komen. U weet wel, dat clubje mensen die met wat ze per uur verdienen het halve Afrikaanse continent overeind kunnen houden. Als je zoveel geld hebt, laat je zo’n klus toch niet door de Lidl onder de doodeskaders uitvoeren? Goedkoop is duurkoop blijkt maar weer.
Geldt trouwens ook voor Nederlandse ziekenhuizen. Over knullig gesproken. Zullen we voor eens en altijd afspreken dat we marktwerking in sommige delen van ons systeem gewoon niet willen? Zoals in de zorg? Alle mooie woorden ten spijt, marktwerking betekent altijd dat iemand ergens onderaan een streep iets moet overhouden. In een ziekenhuis lukt dat niet. Het mooiste wat je daaraan overhoudt, is je gezondheid. Zorg kost geld. Het is toch mooi om te zeggen, we verdienen geld met het een, om het aan iets anders uit te geven? Ons leven bijvoorbeeld. Er waren 2 algemene private ziekenhuizen in Nederland. Die zijn nu allebei failliet. Hoe duidelijk willen we het hebben? Zilveren Kruis krijgt de zwarte piet, excuus roetveegpiet, toegespeeld omdat ze niet bij wilden springen. Zilveren Kruis, u weet wel, de zorgverkeraar die het van de marktwerking moet hebben. Ik vind het allemaal knullig 2.0. En een stuk minder leuk dan Mr. Bean.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★