Hoe ironisch dat juist in de week van dierendag de NVWA (De Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit) de Vegetarische Slager op de vingers tikt omdat het gebruik van termen als ‘Gehacktbal’, ‘Kipstuckjes’ en ‘Gerookte Speckjes’ voor vegetarische producten misleidend zou zijn. “Dit kan zo niet langer, het volk moet beschermd worden!” Prachtig, als een autoriteit zich ineens als een amateur gaat gedragen. Dank NVWA! Ik heb er harder om moeten lachen dan het ‘het is uit’ filmpje van Enzo Knol.
Even los van het obligate “er is toch ook geen hond die denkt dat er koe in een koetjesreep, geit in een bokkepoot of jood in een jodenkoek zit” is vooral de prioriteit van de NVWA om te gieren (om maar even in vleesindustrietermen te blijven). Als ze hier tijd voor hebben dan zijn de hormoonhufters, de vleesfraudeurs en de kankerkippen blijkbaar onder controle. Mooi! Maar het lelijke hieraan is natuurlijk dat het de NVWA helemaal niet om ‘de waarheid’ op een verpakking te doen is. Dan hadden er allang sigarettenpakje-achtige plaatjes op de speklapjes gezeten. Of was zo’n plaatje van een lachend varken op je ambachtelijke worst allang verboden. Wat is er dan wel aan de hand? Ik ben geen speurneus, maar ik ruik stront. Vleesindustriestront! Die gekweld door stalbranden, horrorslachthuizen en Arjen Lubach meer en meer schapruimte verliest aan strontvrije vleesvervangers die, om vooral de vleesverlater te verleiden, steeds beter de smaak van vlees benaderen. En daarmee zien ze hun ergste nachtmerrie uitkomen… Vroeger had dat handjevol vleesvrezende geitenwollen sukkels de keuze uit drie soorten op uitgespuugde kauwgum lijkende tofutroep. Maar nu… de Gehacktbal van de Vegetarische Slager is gewoon heel goed te doen. En het idee dat daarvoor geen plofvarken ondersteboven heeft moeten leegbloeden compenseert voor veel mensen dat steeds kleiner wordende smaakverschil ruimschoots. Dat ziet de vleesindustrie ook, en dan krijg je dit. Alsof het kaasmakersgilde de aanval opent op de pindakaas. Gênant. Ik weet dat er veel boeren zijn die zich uit de karbonaad moeten werken om hun kop boven water te houden, maar dit slaat als een tang op een varken. De NVWA moet z’n ogen uit z’n autoritaire kop schamen dat ze zich voor deze kar heeft laten spannen op basis van 1 klacht. 1!! Dáár hadden ze gehakt van moeten maken en de Vegetarische Slager per direct de NVWAWARD moeten toekennen voor het brengen van lekkere, gezonde, milieuvriendelijke en dierenleedvrije ‘waren’. Het enige misleidende aan de Vegetarische Slager is dat die leuke vrouw op de verpakking in werkelijkheid een ongeschoren vent in een morsig pak is. Jammer, maar ik vergeef het ze met plezier. Als de NVWA een beetje gehaktballen heeft dan draaien ze de uitspraak terug, maar ik vrees dat dat er niet in zit. Wat ze eigenlijk gewoon een van mijn favoriete Vegetarische Slager producten maakt: een stelletje Little Willies! En daar is wederom niks misleidends aan...
Tot in het theater,
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★