Weet u nog toen u 10 jaar werd? Tien! Dat was wat hoor, daar kon je maanden naartoe leven. Vanaf die dag zou de wereld er namelijk anders uitzien. Dan was je ‘tiener’. Je hoefde misschien niet eens meer aan de kindertafel op familiefeestjes. Misschien kreeg je er wel twee gulden zakgeld per maand bij en ooooo de meisjes… Je stapte een decennium binnen waarbij het woord ‘verkering’ hoorde. Opgewonden viel je in slaap, klaar om wakker te worden in een heel ander leven. Hoe groot was de deceptie toen alles de volgende ochtend verdacht veel leek op de negen jaar ervoor. Dezelfde kleren, dezelfde natte kus van je vader en dezelfde “Hou je kop kleintje” van je broer. Ik weet niet hoe het met u is, maar zo voelt de overgang naar 2021 precies.
We hebben elkaar he-le-maal gek gemaakt met hoe alles vanaf nu gewéldig wordt, dus dat kan alleen maar tegenvallen. Ongeveer zoals een goede vriend die zijn nieuwe vrouw aankondigt als de tweede Doutzen Kroes, jong en levenslustig, en je jezelf bij de eerste ontmoeting hoort denken “Jezus, waar heb je die leren kenen? Bij de griepprik?” Als je afgelopen dagen een beetje op sociale media hebt rondgehangen kon je er niet omheen. Iedereen heeft het over een “raar jaar” en belooft dat vanaf nu alles anders wordt. Weer normaal! We zijn eraan toe, natuurlijk. Alleen al een paar avonden zonder Ab Osterhaus op tv klinkt mij als muziek in de oren. En ik ben niet de enige, veel mensen zijn een beetje klaar met Ab. Volgens Ab is het nooit goed. ‘Ze’ doen het allemaal verkeerd: te langzaam, te snel, te streng, te soepel. Ik heb hem nog nooit iets positiefs horen zeggen over hoe zijn collega’s het virus aanpakken. Nee, dan Duitsland! Daar gaat alles pünktlich en zoals het moet. Man, blijf daar dan! Hij lijkt mij wel tijdens het koken van mijn vrouw. Wat een zeikerd. De enigen die opzien tegen een Coronavrij 2021 is de familie Osterhaus want dan zit Ab weer elke avond thuis. De rest van Nederland heeft hoop. Maar verstandige mensen weten: hoop is uitgestelde teleurstelling. In dit tempo zitten we – volgens Ab met dank aan Hugo - de komende maanden nog lekker met z’n allen aan de kindertafel. Nu had ik als kind een hekel aan dat spek en bonengevoel, maar nu denk ik steeds vaker, was best gezellig zonder al dat volwassenengelul over oversluiten van je hypotheek, de kosten van zonnepanelen en vanaf wanneer je je ouders moet inschrijven voor een zorgcentrum.
Mijn voornemen is dus om nog even volop te genieten van die kindertafel. Want als straks alles weer ‘mag’, zijn er weer heel veel ‘moetjes’. De vergadering van de VVE. Zoeken naar een nieuwe bank bij Ikea. Eten bij een wok restaurant. De jaarlijks terugkerende uitnodiging voor het Amsterdam Light Festival. Steengrillen met de afdeling. Naar een brocantemarkt met je schoonmoeder. Wintersport. Naar de sportschool. De huishoudbeurs. Die kookworkshop met ‘de buurtjes’. Verkleedfeestjes. Shared dining. Puppytraining. Je eigen verjaardag. Laten we eerlijk zijn, hoe lekker is het dat dit allemaal nog even niet kan! Als je het zo bekijkt gaan we een fantastisch half jaar tegemoet. Hugo, laat je niet gekmaken, zeker niet door Ab, neem de tijd! We zitten hier heerlijk. Leve de kindertafel!
Richard Kemper
Vanaf 2024 gaan we weer werken aan een nieuw programma! We weten nog niet wat het wordt, met wie of waarover het zal gaan. Alleen dat we er allebei zijn staat vast. Heerlijk als alles nog open ligt!
Vanaf april t/m juni 2024 spelen we in een beperkt aantal zalen werkvoorstellingen waarbij we onze eerste spinsels de wereld in zullen werpen!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★