Wat zou Willem Holleeder denken als ie ons zo hoort zeiken over de avondklok? Ik denk zoiets als “amateurs”. Voor hem is dit een soort ‘Lock Down Junior’ of een ‘My First Lock Down’. Ik denk dat Willem voor een lock down als deze een moord zou doen! Waarschijnlijk vijf. Wat zijn we toch een grappig volkje als je ons zo ziet spartelen omdat we een paar avonden thuis moeten zitten. Als dit een indicatie is van hoe goed onze relaties zijn, dan is dat niet best.
De afgelopen jaren viel de ene na de andere doorzetter uit de patatgeneratie uit door een burn out. Mensen waren moe. We moesten zoveel, iedereen wilde rust. Onthaasten. Consuminderen! We snakten naar ‘even niks’. Ik las ergens iets over de Noodzaak van Verveling en de kots opwekkende term ‘me-time’ deed zijn intrede. En kijk, we worden op onze wenken bediend! De komende weken kunnen we niks anders dan een beetje Netflixen, Candy Crushen en popcorn eten. En voor degenen die nog een beetje moeten afkicken: de bol.com knop is altijd onder handbereik. Maar het land is te klein. Dit is een ernstige beperking van onze vrijheid! Taferelen die doen denken aan de Tweede Wereldoorlog. Klein verschil, als je toen na spertijd op straat liep zat je voor je het wist in de trein naar Westerbork, nu moet je €95,- betalen. Tenzij je een zelfgeschreven briefje kunt laten zien dat een vriend je nodig heeft, dan is er niks aan de hand.
De avondklok zou eigenlijk om 20.30 uur in gaan maar dankzij D66 is dat 21.00 uur geworden. Geweldig dat een politieke partij zich daar zo hard voor maakt. Bedenk eens wat we allemaal in die extra dertig minuten kunnen doen. Naar de kroeg! Oh nee. Het theater dan! Nee, dicht. De sportschool! No way. Bioscoop, bibliotheek, zonnebank, koopavond… Nee Nee Nee Nee! Eigenlijk is die dertig minuten extra gewoon pesten. Wat moeten we ermee? Zoiets als een kind een lege snoeptrommel geven en roepen dat ie alles mag opeten. Nou ja, misschien heeft D66 ergens een punt, het is natuurlijk verschrikkelijk om nog drie weken avond aan avond tegenover je eigen partner te zitten. Vraag maar aan mijn vrouw.
Wie een geboortegolf verwacht over negen maanden zit er volgens mij trouwens hartstikke naast. Ik denk dat het precies omgekeerd werkt. Het engelse speekwoord is niet voor niets “Distance makes the heart grow fonder” oftewel; het is juist de afstand die de liefde doet groeien. Als je elke dag bovenop elkaars lip zit word je uiteindelijk een soort kamerplant voor elkaar. En laten we eerlijk zijn, die vallen alleen op als je ze weghaalt. Is er dan niks positiefs te melden over de avondklok? Tuurlijk wel. Ze schrokken er in het Griekse vluchtelingenkamp Moria zo erg van dat er ergens in Europa een land is dat zijn kinderen verplicht ’s avonds binnen te blijven bij hun ouders en zich te laven aan warme koppen soep dat ze maar twee minderjarige, alleenstaande kinderen konden vinden die in zo’n barbaars regime opgevangen wilden worden. Sommige partijen zijn daar enorm blij mee, de rest schaamt z’n ogen uit zijn kop. Thuis uiteraard, dus we zien er niet veel van. Om het op de Britse variant te houden: Happy Lockdown! En wat die kamerplant betreft, zet hem of haar af en toe maar een beetje bij het raam. Voor wat extra zon.
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★