Afgelopen woensdag was het Internationale Vrouwendag. En dat hebben we geweten op social media, in kranten en in talkshows. Als wij mannen ons al niet schuldig voelden over het feit dat wij bij de schepping staand plassen hebben gekregen, dan kwam daar afgelopen week wel het nodige bij. We verdienen teveel, hebben hogere opleidingen, teveel vrije tijd, bij technische onderwerpen wordt er beter naar ons geluisterd, we doen te weinig in het huishouden, zijn bot tegen vrouwen, doen aan victim blaming en we bemoeien ons significant minder met de opvoeding van onze kinderen dan vrouwen. Of er een causaal verband is tussen dat laatste en het feit dat meer kinderen dan ooit depressieve gedachten hebben, durft niemand te vragen. Feit is dat mannen meer buitenshuis werken dan vrouwen.
Dat is een slechte zaak, daar is iedereen het over eens. Natuurlijk omdat inmiddels veertig procent van de huwelijken eindigt in een scheiding en vrouwen moeten zorgen voor hun onafhankelijkheid. Maar misschien nog wel meer omdat het leven buitenshuis nu eenmaal een stuk leuker is en het oneerlijk is dat mannen daar meer van profiteren. Wij mannen doen wel alsof we zo hard werken omdat we niet willen dat het ons gezin aan iets ontbreekt maar de waarheid is; alles beter dan de hele dag bij onze kinderen. Kinderen zijn verschrikkelijk.
De eerste paar jaar kan je geen kant op omdat je eerst een uur bezig bent om armpjes in jasjes te frommelen en je minimaal HTS nodig hebt om een Maxi-Cosi in de auto te installeren. De jaren erna bestaan uit halen, brengen, hapjes, papjes, speeldates, lulgesprekjes met andere ouders over wie er nog meer ‘voorlijk’ is en schimmelnagels oplopen in door chloor vergeven zwembaden. Dan glij je zo de tienerjaren in waar je door kapot geschopte knietjes en met hockeysticks uitgeslagen tanden op een gegeven moment zelfs weet op welke dag op de EHBO de gevulde koeken worden bijgevuld. In de pubertijd wordt je vijf jaar afgezeken omdat je oud, achterhaald, dik, suf bent en je stinkt, smakt, lawaai maakt als je kauwt, stom lacht en het gewoon heel oneerlijk is dat je leeft. Om vervolgens als oprotpremie vijf jaar lang de Aldi als luxe uitje te zien omdat er kamers, studiereizen, boodschappen en condooms betaald moeten worden voor een kind dat in het gunstigste geval hooguit appt “Kan je pleaeaeaease geld overmaken?” En als je dan eindelijk denkt de eindstreep te hebben gehaald en ze het tot enigzsins zelfvoorzienende wezens hebben geschopt, dumpen ze hun eigen kroost bij jou en begint het hele gezeik van voren af aan.
Dus is het ons mannen echt kwalijk te nemen dat we er alles aan doen om overal te zijn zolang het maar niet thuis is? Op ons werk krijgen we tenminste nog betaald om afgezeken te worden. Eerlijk is het niet natuurlijk. Maar ja, jullie kregen bij de schepping het meervoudig orgasme en daar zijn wij dan alweer een tijdje jaloers op. Maar oké, hoog tijd dat we de rollen omdraaien: we komen naar huis! Zodra de kinderen de deur uit zijn natuurlijk.
Richard Kemper
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★