Columns

Heeft u het Debat van Nederland gezien op SBS? Mijn hemel, ik verlangde even ontzettend naar de kalmte op een gemiddelde kinderopvang op de ochtend dat Sinterklaas langskomt. Maar dan wel nadat alle kindjes het suiker uit de pepernoten en chocoladeletters hebben gezogen. Wat een tsunami was het afgelopen donderdag. Misschien niet zo gek met nog een paar dagen tot de verkiezingen. Het was dezelfde opwinding die er heerst tijdens de laatste dagen dat boeren hun keuze moeten maken uit de overgebleven desperado's bij Boer zoekt Vrouw. Daarover gesproken: ik dacht niet dat ik het snel zou roepen, maar ik miste Caroline! 

We kunnen alles van haar zeggen, maar niet dat het een opgewonden standje is. Of ze nu zin of onzin praat, ze klinkt altijd alsof ze net uit bed komt. Eerst koffie! En dat was precies wat we hadden kunnen gebruiken tijdens het SBS-debat. Hier en daar een vertrouwde Caroline-kuch om even op adem te komen. Een kippenhok was het. Of om met Caroline te spreken, een legbatterij. 

Wilders blafte als een pitbull die aan een te korte riem vastzat met een asielzoeker op bijtafstand waar ie nét niet bij kon. Dat doet twintig jaar oppositie dus met je. Hij liet makkelijker standpunten vallen om op het pluche terecht te komen dan Henk Krol van partij wisselt. Asielstop? Ah joh, hoeft niet per se. Islam een ‘existentieel gevaar’? Ach, zo heet moet je de harira (Marokaanse soep) niet eten. Wat ik daarvan vind? Laat ik het zo zeggen, Peter Gillis die belooft dat ie fan is van het werk van Dostojewski klinkt geloofwaardiger. Mooie woorden, maar ik vertrouw Geert voor geen centimeter. Ik zie Marc Overmars nog eerder z’n sexverslaving-therapie afmaken en publiekelijk toegeven dat driehonderd pagina’s dickpics best wel veel is. "Maar ja, er zaten ook mooie teksten bij en een roman is nu eenmaal ook dik. Of is het nu dick?" 

Yesilgöz had als vrouw meer testosteron meegenomen naar het debat dan het gemiddelde tafelgezelschap bij Vandaag Inside en dat werkte. Maar de betuttelend repeterende “Ach kom op nou” aan het eind, compleet met duidelijk voor de spiegel geoefende ‘Pam, je haar danst’- hoofdschudden was ronduit irritant. Frans de (zelfbenoemde) Verlosser had het moeilijk. Als een vader die aansluiting probeert te vinden op de klasseavond van z’n dochter viel hij buiten de boot. Ik vond het een beetje zielig. En dat is waarschijnlijk het laatste wat je wil als je gaat voor het premierschap. En Pieter? Ach Pieter. Het staat hem gewoon niet, die positie van mooiste meisje van de klas waar iedereen mee uit wil. Dat meisje droomt zelf namelijk het liefste weg in een verlaten Enschedese bibliotheek bij een rapport over de micro-economische verkenning van Patagonië en het effect daarvan op de huurtoeslagen in Goes. 

Pieter is het bewijs dat je vaak het meest bereikt door er het minst te zijn. Werkt bij mij thuis ook al jaren prima. Toen Pieter thuis zat stond ie torenhoog in de peilingen, maar nu hij geen tijd meer heeft voor een burnout en overal aanschuift, zakt ie stoethaspelend een beetje weg. Al met al had het debat één overduidelijke winnaar: Wilfred Genee. Ik weet niet wat hij de lijsttrekkers als debatfluffer vooraf had gegeven, maar als je vier volwassen mensen die het eigenlijk voor de helft met elkaar eens zijn, elkaar toch zó heftig in de haren kan laten vliegen, dan kan je wat.

Richard Kemper