Ben u ook omringd door allemaal Zen vrienden die in een tochtig gymzaaltje zichzelf onder leiding van de vorige klassemoeder op een doorgezweet yogamatje liggen te zoeken? Ze gebruiken vaak als mantra: “Het is zoals het is…” Ik denk dat ze zichzelf daar enorm mee tekort doen. Het is namelijk héérlijk om af en toe juist níet te accepteren hoe iets is. Of je er op z’n minst lekker aan te ergeren. Sterker nog, het is een van mijn lievelingsactiviteiten. En geloof me, u kan het ook. Als u maar wil!
Het is al heel makkelijk om je te ergeren aan allerlei voor de hand liggende zaken. Bijvoorbeeld dat de liefde er niet romantischer op wordt voor je kinderen sinds Corona. In mijn pubertijd heb ik uren getraind op het met één hand een BH-bandje losmaken, voor mijn zoon wordt de truc om zonder handen met neus en bovenlip een mondkapje opzij te duwen. Maar het grote ergeren zit vooral in kleine dingen. Die zijn er gelukkig genoeg. Mensen die hun droom vertellen. Hoe oninteressant is dat! Ik droom altijd dat ik niet kan slapen. Dan word ik doodmoe wakker. Of mensen die bloemen geven. Zijn zij er vanaf, maar jij zit ermee. Je moet zo’n mooie bos eerst helemaal uit elkaar halen om bij de onderkant van die stelen te kunnen, altijd haal je wat open met je te grote mes, je krijgt de bos nooit meer zoals ie was en na een week hele bos bloemen: dood & stinken. Weggooien, kotsend de vaas schoonmaken, is eindelijk alles op orde, komt er weer iemand met bloemen.
Gescheiden mensen die het nog heel goed met elkaar kunnen vinden. Die gaan nog met elkaar op vakantie, naar de ouderavond en vieren nog samen kerst. Die hebben gewoon nog helemaal een gezinsleven, zonder sex. Nou ja een gewoon gezinsleven dus. Business class in een vliegtuig. Ook zo stom. Met dat lullige gordijntje. Dat de oppermensen ons niet hoeven te zien. Die mensen betalen € 5.000,- voor een gordijntje. En wij moeten er dan langs lopen naar onze gewone plaatsen. Maar wel pas als zij al zitten. Zodat ze goed naar het klootjesvolk kunnen kijken. En ze kijken ook zo: “Wij hebben duurdere lucht”. Het zijn ook altijd mensen met van die verveelde koppen. Ik laat altijd nog snel een wind voordat ik gordijntje door ga naar de stallen. Irritante cadeautjes op je verjaardag. Van die cadeautjes waar je wat mee moet. Een kookboek. Als ze dan komen eten, moet je wat uit dat boek maken. Of ‘bon voor een cursusdag’. Dat moet je dan zelf regelen. Wat er natuurlijk nooit van komt dus dan hebben die mensen een origineel cadeau gegeven, zonder iets uit te geven. Zo kan ik het ook. Mensen die zeggen “Goede vraag!” als ze het antwoord niet weten. Dat is eigenlijk heel arrogant. Jij stelt een vraag, zij weten het antwoord niet, dus dan moet het wel een hele goede vraag zijn? Iemand die op what’s app zijn vinkje blauw laten worden heeft uitgezet. De houten kozijnen van je schuurtje afplakken. Met dat witte papiertape. Het scheurt, het bubbelt, het laat los. En haal je het er na het schilderen af: alsnog overal verfsstrepen op de ruiten. Hoe kan dat nou!? En nog 3 maanden pulken. U ziet, ik erger me lekker de voorjaarsdepressie door. Niet echt leuk voor mijn gezin. Die ergeren zich weer rot aan mij. Zo zonde dat ze daar niet een beetje van kunnen genieten!
Richard Kemper
Vanaf 2024 gaan we weer werken aan een nieuw programma! We weten nog niet wat het wordt, met wie of waarover het zal gaan. Alleen dat we er allebei zijn staat vast. Heerlijk als alles nog open ligt!
Vanaf april t/m juni 2024 spelen we in een beperkt aantal zalen werkvoorstellingen waarbij we onze eerste spinsels de wereld in zullen werpen!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★