Kolonisten van Catan is niet meer. Mág niet meer moet ik zeggen en dat is geen late 1 april rap. Uit o.a. pro-Palestijnse hoek zijn klachten gekomen. Het woord kolonist ligt niet lekker. Snap ik. Met z’n allen aan de eettafel een beetje een stuk karton gaan zitten koloniseren zit dan gewoon net even te dicht op het bagatelliseren van het grote onrecht dat 2500 km verderop plaatsvind. Snap ik ook. Net als met de Negerzoen gewoon het woord dat gevoelig ligt weghalen. Klaar. Voortaan heet ‘t gewoon Catan...
Is dat nou zo’n offer? Overigens is dat wel de reden waarom een definitieve oplossing voor de Jodenkoek nog steeds op zich laat wachten. Want hoewel de naam ‘koek’ de lading wel redelijk dekt is ie ook wat breed. Je zou trouwens denken dat die koekenbakkers wel interesse zouden hebben om het woord ‘kolonisten’ van de mensen van Catan over te nemen. Kolonistenkoek, smaakt en allitereert lekker en uit de pro-Palestijnse hoek valt in ieder geval geen bezwaar te verwachten. Ik denk niet dat het er van gaat komen, want zoals zo vaak ligt de oplossing voor een gevoeligheid minstens zo gevoelig. Ik denk wel dat door de kwestie Catan meer spellen het zullen moeten ontgelden. Door politieke winst van Groen Links zie ik het somber in voor met name Amsterdamse beoefenaars van Monopoly. Geluksvogel Jesse Klavertje Vier heeft het niet zo op vastgoedbaronnetjes. Woonplicht en antispeculatie regelgeving is al in de maak en daar past Monopoly gewoon niet meer bij. De partij van de dieren zal z’n pijlen terecht richten op Ganzenbord. Dierenmishandeling is geen spelletje! En bye bye Ezeltje prik… Dokter Bibber was altijd al tegen het zere been van de vereniging van Parkinsonpatiënten en Memory is om meerdere redenen niet leuk voor mensen met Alzheimer. Voor Twister was er door #metoo sowieso al geen plaats meer in 2018 en de dagen van Scrabble en Wordfeud lijken ook geteld. God weet welke kwetsende woorden je daar allemaal mee kan maken en er ook nog eens met 3 keer woordwaarde voor beloond kan worden. Boggle? Een onwenselijke associatie met Frank Masmeijer! Hints? Zelfde verhaal en bovendien: gebarentaal als vermaak!? Ik dacht het niet! Yahtzee? Het lettertype is nogal stigmatiserend voor Chinezen en de naam behoorlijk confronterend voor mensen met hooikoorts... gezondheid. Wie ben ik? Niet gaaf voor mensen met schizofrenie en Rummikub, dat is gewoon kwetsend naar mensen met ongewild kleine borsten: “Had ik maar een kub”. Ik weet het, het is allemaal te flauw voor woorden. Maar dat is het woord Kolonisten uit Kolonisten van Catan weghalen ook. Zoals ik een overfanatieke vriendin van ons altijd moet kalmeren tijdens een avondje Kolonisten: “Het is maar een spelletje…” Ik wens de liefhebbers veel sterkte met het verwerken van dit op wol geslagen besluit waar menig graantje om zal vloeien. Maar ondertussen pak ik de dobbelsteen weer eens op, want ik heb er gewoon zin in een potje Mens Erger Je Niet van gekregen. Ook al vindt de vereniging van mensen met een depressie dat vast een grove simplificatie van de problematiek.
Tot in het theater,
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★