Wat een geschenk afgelopen week, die storing van KPN. Ik heb in die 3 uur meer kunnen doen dan het afgelopen half jaar bij elkaar. Dat komt niet doordat ik even niet gebeld werd door kennissen en vrienden. Normale mensen bellen allang niet meer. Het waren de callcenters. Heerlijk dat die me even niet konden bereiken. Ik ben jaren beleefd gebleven, heb me ik 143 keer ingeschreven in het bel-me-niet-register en probeer mijn KvK-inschrijving al jaren ongedaan te krijgen, maar helaas. Elke Nathalie, Samir of Raoul die mij tegenwoordig na mijn onderbreking DAT IK DIT NIET WIL “toch nog even op mijn rechten van de telemarketing wil wijzen”krijgt tegenwoordig een 24 seconden durende keiharde scheet te horen. Omdat ik er geen reet van snap.
Die scheet heb ik trouwens opgenomen, want ik kan veel, maar niet scheten op commando. Bellen dus. Toen ik tegen mijn zoon van 13 zei dat er een telefoonstoring was keek ie me glazig aan en zei dat zijn telefoon het prima deed. Snapchat, Insta, WhatsApp, Youtube: alles werkte toch gewoon? Ik moest eerst uitleggen wat ‘bellen’ eigenlijk is. Hij vroeg of dat kwam uit de tijd dat mensen nog in kastelen woonden, op paarden reden en TV keken. Hij vond het heel omslachtig allemaal. Waar kijk je dan naar in de tijd dat je aan het luisteren bent? En hoe doe je dat met emoticons? Tja, als je het echt niet meer weet, dan laat je dus een scheet, legde ik uit. Daar kon ie wel wat mee.
Niet zo’n natte wind natuurlijk zoals StumpieTrumpie deze week liet als antwoord op de beschuldiging dat ie ooit een columniste van Elle had verkracht: “Ze is niet mijn type”. Dat klinkt als een bankovervaller die ontkent dat ie de ABN heeft gekraakt omdat ie klant is bij de Rabobank. Ik weet niet of hij deze vergelijking helemaal klopt, maar hij klinkt in ieder geval net zo dom. Over varkens gesproken. Daar was ook wat mee en ik snapte er nog minder van. De ‘productie’ van geslachte varkens was deze week minder hoog want het was te warm om ze overdag te vervoeren. De industrie vond het zielig om de dieren “een vervelend laatste uurtje" te bezorgen. Ik noem het een Trogreden. Alsof ze in een Amerikaanse gevangenis als electrische stoel een Stressless comfortstoel gebruiken. De gevangene moet wel lekker zitten voordat we 2450 volt door zijn lichaam jetsen! Waar kwam dit mededogen van de varkensboeren ineens vandaan? Aan het eind van het persbericht kreeg het verhaal nog een krulstaartje: het vlees van gestresste varkens brengt minder op. Zo kennen we elkaar weer.
Varkens mochten we niet vervoeren vanwege de hitte, maar politieagenten moesten ‘allemaal’ de straat op tijdens de telefoonstoring. Toen ik beide agenten een ijsje zag eten, gaf dat toch een veilig gevoel. Meer blauw op straat: Nivea Factor 50 Blauw dus.De topman van KPN maakte daags na de telefoonstoring overigens bekend dat ie opstapte. Een paar uur niet gestoord worden was hem wel bevallen. Kijk, dat snap ik dan weer helemaal.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★