Ik lig op de bank. Gesloopt door de vakantie. Mensen met jonge kinderen kennen dit. Er is maar weinig mínder rustgevend dan vakantie... Ik lig me tijdens m’n REMfase dan ook enorm te verheugen om weer aan het werk te gaan, lekker uitrusten op het podium! Maar ineens staat m’n dochter van 8 (weer) voor m’n neus. “Pap, ik wil m’n zakgeld voortaan in Bitcoins ok?” Waar komt dit nou ineens weer vandaan!? Lieverd, ten eerste is uitgerekend jóuw vader die ene Nederlander die geen Bitcoins heeft. Ten tweede: je bent 8 dus hoezo Bitcoins!? En ten derde, jij krijgt nog helemaal geen zakgeld!?! Stampvoetend loopt ze weg…
“Wat heb ik nou aan jou!? Je kan beter in Loppersum wonen met een Nefit ketel op je slaapkamer dan hier met jou!” Deze verwensing is even grappig als zorgwekkend… Ik word dan ook een beetje boos en zeg haar stevig dat ik geen trek heb in zo’n grote mond. “O tuurlijk, doe jij even een Camieltje! Verbale mishandeling is ook mishandeling hoor!” Een Camieltje!? Ik heb haar nog nooit met een vinger aangeraakt!? Dat uurtje per week ‘nieuwsbegrip’ in groep 5 heeft ook zo z’n nadelen merk ik. Met boosheid ga ik het niet winnen van deze mix van pre-puberhormonen, oestrogeen en de van haar vader geërfde koppigheid, dus ik gooi het maar over een andere boeg. Ik trek haar vrolijk op m’n schoot en zeg dat ze nou eenmaal niet altijd haar zin kan krijgen. Tussen elk woord geef ik haar een kusje op haar hoofd. Ze stribbelt tegen maar uiteindelijk moet ze giechelen. “Het is dat je m’n vader bent, anders had je nu dus mooi een #metoo aan je broek gehad. Eén tweet en je bent al de klos pap.” Ze kruipt tegen me aan en dan zie ik pas de scheur in haar broek. Ik vraag haar of ze die Bitcoins voor een nieuwe broek nodig heeft. “Neehee, OMG pap… dat hoort zo! Al is ie wel een beetje groter geworden. Heeft een jongen gedaan tijdens Rapper Boefje spelen op het schoolplein.” Goeie genade, spelen jullie Rapper Boefje? Wat houdt dat dan in? “Een soort pakkertje. Een jongen telt tot tien en wie niet Kech is, is gezien.” Ik weet niet of ik dat zo’n leuk spelle…. “Maar die heb ik dus mooi teruggepakt bij het Jort Kelderen!” Tijdens het wat!?!? “Jort Kelderen! Dan rennen de meiden juist achter de jongens aan… Als je een jongen hebt gevangen tel je tot acht en roep je: jij wordt ver…” Neeeee, genoeg!! Ik schrik wakker. Ik ben in slaap gevallen bij het 8 uur journaal… ja dan krijg je dit. M’n dochter is op m’n schoot ook in slaap gevallen. Terwijl ik haar naar haar bedje breng bedenk ik me dat ik nog maar even wacht met het jeugdjournaal kijken en zakgeld geven. Dat komt wel…
Ik wens iedereen, ook al “kan het eigenlijk niet meer”, een gelukkig nieuwsjaar!
Tot in het theater,
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★