Er zijn van die vragen die zich blijven aandienen. Ze komen ter tafel, je bespreekt alle ins- en outs, maakt duidelijke afspraken en kan weer verder. Hoop je. Maar net als je dacht je er klaar mee was, steekt het weer de kop op. Als een boomerang. Of een soa. Bij ons thuis zijn die vragen: wie laat de hond uit, is een kampeervakantie leuk en (van onze puberzoon) wat is er mis met wokkels als ontbijt? Voor Nederland zijn ze: is Johan Derksen een clown of een eikel, kan Gordon zingen en is rekeningrijden de oplossing voor ons fileprobleem?
Toen 25 van de grootste verkeersorganisaties, verenigd in de Mobiliteitsalliantie, die laatste vraag deze week maar weer eens op tafel gooide dacht ik meteen “Gaan we weer”. En de minister gelukkig ook. Die hakte het idee meteen de pan in. Logisch. Hoe vaak hebben we dat rondje nu al gelopen? Als je thuis al zeven keer tevergeefs hebt geopperd dat een trio misschien precies datgene is wat jullie huwelijk een inhoudelijke impuls kan geven, is de kans klein dat je partner bij de achtste keer opeens roept: “Wat een goed idee!” En rekeningrijden is ook stom. De gedachte erachter, de vervuiler betaalt, klinkt logisch maar we zetten ermee de deur open naar een onhoudbaar systeem. Dan moeten we ook consequent zijn. Als je elke dag 3 uur tv kijkt, moet je meer kijk- en luistergeld betalen dan iemand die alleen het Journaal meepakt. Iedereen die naar een spectaculair potje voetbal gaat, moet ter plekke pinnen voor een extra bijdrage voor de politie-inzet. En dikke mensen moeten meer rioolbelasting betalen dan dunne. Of juist niet omdat ze meer binnen houden? Nou, daar ga je al.
Het lukt ons nog niet eens om voldoende draagvlak te creëren voor de meest logische kostenverdeling: rokers zouden meer zorgpremie moeten betalen dan niet rokers. Als we daar al niet uikomen… En tegelijkertijd hebben we nu al allerlei extra belastingen voor zaken die niemand snapt. Hondenbelasting. Waarom is dat? Laten honden de straat sneller slijten? Gebruiken ze onevenredig veel van onze zuurstof? En hebben we dat dan wel verrekend met het feit dat mensen met honden gelukkiger zijn, dus minder burn outs hebben en dus minder WAO-premie zouden moeten betalen? Dat verdelen tot op de komma geeft alleen maar gedoe. Rekeningrijden voelt hetzelfde als met vier vrienden naar een restaurant gaan en na afloop op het bonnetje precies checken wie wat heeft gehad in plaats van de rekening gewoon door vieren delen. Het zal allemaal wel kloppen dat afvinken, maar het werkt als zaaddodende pasta op het groepsgevoel. Laten we elkaar wat gunnen. Als u wat extra tv kijkt, kan ik naar een voetbalwedstrijd, mijn buurman z’n peukje roken en mijn vrouw een extra rondje met de hond. Of was dat nou mijn taak? Zie je nou, gaan we weer.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★