Ik sprak laatst met de directeur van de IJmuidense Schouwburg. Een interessante vent met een dito kijk op het leven. Ergens midden in ons gesprek over theater hoorde ik ‘m zeggen: “de fantasie is het aan het verliezen van de werkelijkheid”. Omdat ik niet direct begreep wat ie bedoelde keek ik ‘m vragend aan. Z’n uitleg deed me de rillingen over de rug lopen...
“Ooit moest je voor de meest ongelofelijke verhalen naar het theater of de bioscoop. De fantasie ging ver voorbij de grenzen van de werkelijkheid en dat trok publiek. Nu is de werkelijkheid soms zó niet te bevatten dat daarmee vergeleken de fantasie maar een sukkeltje is”. Hij doelde op het afschieten van cartoonisten om hun tekeningen, 150 mensen meenemen in je zelfmoord, boefje Bram Moszkowicz die lijsttrekker van een politieke partij wordt en 700 vluchtelingen die een paar duizend dollar én hun leven hebben moeten geven voor de overtocht. Ik krijg het beeld van dat drijvende meisje maar niet uit m’n hoofd.... Dingen die je niet kan bedenken maar wel gebeuren. Niet in een boek, niet in een script, maar in het echt op een alledaagse, hele gewone dag. De werkelijkheid is de fantasie voorbij. Wat je ziet in de Efteling is makkelijker te geloven en te snappen dan Syrië. Om te griezelen moet je niet naar horrorfilm kijken, maar naar het 8 uur journaal. Met terugwerkend kracht is een jongetje door een heks laten opsluiten in een kooi om ‘m vet te mesten en ‘m daarna op te eten kinderspel en een schoolvoorbeeld van fantasievolle vredelievendheid. Arme fantasie! Die had na de jaren 50 definitief een voorsprong genomen als het ging om ‘niet te bevatten’ en moet nu z’n plek weer af staan aan de werkelijkheid. Ik ben tegen. Ik vind dat de werkelijkheid zich weer moet gaan gedragen en de fantasie de vrije loop moet laten. Als de werkelijkheid nou even lekker z’n smoel houdt en z’n gezond verstand gaat gebruiken dan kan de fantasie weer helemaal buiten zichzelf raken. Moet toch te regelen zijn!? Kunnen we niet afspreken dat iedereen die rondloopt met plannen iets te doen wat niet te bevatten is, dat voortaan weer overlaat aan de fantasie? Zodat de werkelijkheid weer een beetje te begrijpen wordt en de fantasie zijn rechtmatige plek weer krijgt. Ongrijpbaar, ondenkbaar, ongelofelijk en niet te bevatten… Kunnen we daar weer fijn films over maken, bizarre theatervoorstellingen over schrijven en geschifte boeken over uitbrengen. Dan kan het wantrouwen weer terug onder het tapijt en de angst weer worden bedekt met de mantel der liefde. Dan kan de deur van de cockpit weer open en wordt een boottochtje weer een uitje. Ik ben voor. Kunnen de mannen van de ABNAMRO dat misschien regelen tegen elk 1 miljoen per jaar? Dat lijkt me prima besteed. Ja, ik ben voor. Dat zou mooi zijn, ook al is het maar een fantasietje van niks…
Met de groeten van Kemper,
Remco Veldhuis
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★