Aangezien ik als theatermaker tegenwoordig teveel tijd heb, geef ik mijn mijmeringen maar ruim baan. Zo kwam ik van de week terecht in het Muiderslot, schoolreis, 5e klas lagere school. Een kasteel zoals ieder kind dat in een sprookje fantaseert. Behalve Sylvie Meis want die dacht aan een Hamburgse villa met terrasverwarmers en zo geschiedde. Maar wij dachten aan het Muiderslot. Gewapend met een condenserend plastic zakje geplette bolletjes in je tas begon je opgewonden aan de busreis naar de andere kant van de wereld. Wat mij van dat reisje het meest is bijgebleven (naast de ogen van Shirley Vermeulen) is hoe het gesteld was met de hygiëne in die tijd.
Uitgebreid vertelde een gids over ontlasting op straat en jarenlang niet badderen. De hele klas riep “Ieuw!” en “Gadver!” en maakte kots-gebaren. Behalve Shirley want die had stijl. Het is voor ons nog steeds een rare gedachte dat Europeanen zich sinds de 14e eeuw een paar honderd jaar nauwelijks waste. Voor die tijd gingen vrouwen en mannen nog vrolijk door elkaar eens per week naar een badhuis en ze maakten er een feestje van. Totdat de pest om zich heen begon te grijpen. Mensen dachten dat je porieën van al dat badderen open gingen staan en je zo sneller de pest kreeg. Vanaf toen bedekten onze voorouders zich liever met een geurtje: poeder en zemelen. Het devies werd: “Een gezonde geest in een goor lichaam”. Verstopte porieën en een korst vuil waren de beste bescherming tegen besmettingen. De Franse koning Lodewijk XIII werd in 1601 geboren en toen de prins zeven jaar was, werd hij, om met de dokter te spreken, “voor het eerst in bad gedaan, samen met zijn zuster”. De paar mensen die het zich konden veroorloven, trokken elke dag schoon ondergoed aan, maar de norm was eens per maand. Een schrale troost voor ouders met pubers in huis. Afval werd op straat gegooid, tanden werden (heel soms) gepoetst met linnen en steenkool. Kippenbotjes waren tandenstokers en tampons werden zelfgemaakt van mos. Eet smakelijk. Allemaal dingen die toen normaal waren en waarvan we nu gruwelen.
Ik denk aan hoe ze over een paar honderd jaar over ons zullen praten. Loopt er dan een klasje door Openlucht Museum Almere en vertelt een gids over mensen die ooit in de Mediamarkt (een soort antiekbeurs) door elkaar liepen “Zónder mondmasker”? Mensen die elkaar een hand gaven zónder handschoenen? En dat zònder hun eerst contacttrack van de afgelopen 6 jaar te checken! Zullen ze walgen van stellen die in één bed lagen? Tegen elkaar aan. Naakt! “Wààààt? Gadver!” Kotsen ze van schoenenwinkels waar mensen dezélfde schoenen pasten die een ander al geprobeerd had! Van toiletten waar blote billen op hetzelfde plastic gingen zitten waar net iemand anders had gezeten? En geloven ze de verhalen over mensen die als ze net verliefd waren uit hetzelfde glas dronken en (in het begin) nog tongzoenden. “Wat is dat?” vraagt er straks iemand. Zou de gids de uitleg kunnen afmaken? “Dan open je allebei je mond en stopt dan je tong in de mond van de and…” “HOU OP!!!” smeekt de groep. Wordt dit dan gezien als opruiïng? Oproepen tot terrorisme? Schreeuwen de mensen “Dit is toch niet normaal?!” En zegt de gids dan “Precies! Daarom bedachten ze in 2020 ‘Het Nieuwe Normaal’.” U leest het. Ik heb teveel tijd. Laten we hopen we snel weer zo goor mogen leven als drie maanden terug. Toen normaal nog gewoon was. Om met onze middeleeuwse voorouders te spreken: Deo(dorant) Volente!
Richard Kemper
Vanaf 2024 gaan we weer werken aan een nieuw programma! We weten nog niet wat het wordt, met wie of waarover het zal gaan. Alleen dat we er allebei zijn staat vast. Heerlijk als alles nog open ligt!
Vanaf april t/m juni 2024 spelen we in een beperkt aantal zalen werkvoorstellingen waarbij we onze eerste spinsels de wereld in zullen werpen!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★