Tot een paar maanden geleden dacht ik bij ‘De Tweede Golf’ nog gewoon aan een vrouwelijk orgasme. U weet wel, uit de tijd dat seks nog langer duurde dan het weerbericht. U herinnert zich vast nog – dat hoop ik – dat zo’n tweede ronde ooit volstrekt vanzelfsprekend was. En in het weekend een derde. U denkt natuurlijk, ja ja Kemper, allemaal stoerdoenerij. Klopt! Eerlijk gezegd is mijn vrouw al vrij snel alles wat in bed langer dan een rondje van Verstappen op Zandvoort duurde een marathon gaan noemen. En dat kwam vooral door mij want zoals bij alle mannen boven de veertig zijn mijn woorden groter dan… Goed, dit terzijde.
Misschien dacht ik bij ‘De Tweede Golf’ ook aan het denkbeeldige gevecht dat je als scholier in de branding van de Noordzee voerde met die ene patser die het op jouw meisje had voorzien. Hij was elke tweede golf waartegen je karateschoppen oefende en waarin je je tot aan kotsen toe verslikte. Hoe dan ook, ik dacht aan van alles maar niet aan besmettingen, reproductiegetallen en - daar is ie weer - Ab Osterhaus. En al helemaal niet aan mondkapjes. Die zijn hier in Frankrijk trouwens binnen overal verplicht. Ja, ik heb me voor deze krant, met gevaar voor eigen leven, opgeofferd om als correspondent af te reizen naar Corana-oorlogsgebied in de Mediterranee om ter plekke verslag te doen van de situatie. Die is inderdaad mensonterend. In het huisje naast ons gilt een driejarige peuter de godganse dag om de borst van zijn moeder die daar elke keer precies op het moment dat wij voorbij lopen opzichtig gehoor aan geeft. Ik wil echt niet kijken maar ze doet het erom. Een kopje koffie in Saint-Tropez kost € 8,25 dus u snapt meteen waarom onze Haagsche buurman de hele tijd in zijn telefoon schreeuwt dat ie niet op vakantie is in de Côte d’Azur maar roept “Wij zitten in de KloteDuur!” De wachttijd voor de Jetski’s is anderhalf uur, wat rijen Gooische kakkertjes tot wanhoop drijft. En in alle winkels hier moet je dus een mondkapje op. Dat is natuurlijk een hel als je een nieuwe Gucci zonnebril wil passen of wil weten hoe die Hermès sjaal staat bij je Dior lipgloss. Niet te doen gewoon.
Maar verder? Verder tellen de Fransen hun zegeningen. Want ze realiseren zich dat het altijd erger kan. Dat er plekken in de wereld zijn waar Corona nog rücksichtloser om zich heen grijpt dan hier. Dat er een plek is dat ze de verschroeide aarde van dit virus noemen: Hillegom! Miljoenen Fransen knikken meewarig bij het horen van de plaatsnaam en de eerste inzamelingsacties zijn gestart: “Saint-Tropez boit du rose pour Hillegom”. Hillegom, dat is 10 kilometer van waar ik woon! Mijn journalistieke reflex is niet te stoppen en ik heb duizend vragen. Ontstaat ‘De Tweede Golf’ naast mijn huis? Komt er een Hillegomse lockdown? En vooral, wat doe ik hier als Coronacorrespondent eigenlijk nog? Ik maak zo snel mogelijk mijn strippenkaart voor de strandbedjes op en spring volgende week metéén in de auto. Moet toch ook weer optreden in Caprera in Bloemendaal. Dat is heel dicht bij Hillegom. Mijn god, zo meteen zitten er mensen uit Hillegom in het publiek! Ik ga gewoon recht naar het hart van het rampgebied. Voor alle zekerheid check ik komende maand even uit. Spreken we elkaar in september weer. Duim voor me!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★