Ik weet niet of u er iets van gemerkt heeft, maar afgelopen woensdag was het de Dag Van De Erectie. Echt waar. Een hele dag nog wel. Binnen mijn vriendengroep moet er her en der al flink wat hulp worden geslikt om zelfs maar een paar minuten operationeel te zijn, laat staan een hele dag… Opvallende timing ook. Niet alleen viel ie, hoe ironisch, midden in de week zonder vlees (wij aten woensdag uit respect dan ook maar Little Willies van de Vegetarische Slager), maar donderdag was het ook nog eens Internationale vrouwendag! Ik had in deze tijden van vallende sterren en #metoo de erectie even niet vóór de vrouw laten gaan, maar goed, wie ben ik....
De verleiding is groot om hier eindeloze inhakers op zo’n dag te maken, maar dat zou een beetje slap zijn. Nee, ik vraag me vooral af wie zoiets verzint en waarom het nodig is? Zijn er verwaarloosde erecties die het verdienen om in het zonnetje te worden gezet? Zijn er erecties die onder mensonterende omstandigheden moeten werken? Ik ben misschien naïef maar een erectie heeft toch altijd enige vrijwilligheid nodig om te kunnen bestaan denk ik dan. Ja, of je moet met Gordon op de bank liggen natuurlijk… Zijn er erecties die tegen hun wil gevangen worden gehouden? Door een te strakke broek misschien maar verder… Ik vermoed dan ook dat het een publiciteitsstunt is van Durex of Viagra. Of een campagne van 50plus. Iets met “Wij houden onze poot stijf”. In een land waar anno 2018 abri’s met zoenende mannen massaal gesloopt worden niet eens zo’n gek idee. Wie doet er nou zoiets? Achterlijke figuren die afgelopen woensdag niks te vieren hadden omdat ze zulke kleine pikkies hebben dat ze geen idee hebben of ze nou een erectie hebben of een ontstoken haarzakje… Maar goed, er zijn dus mensen die zich hard hebben gemaakt voor zo’n dag. Een awareness dingetje neem ik dan aan. Maar wat willen ze dan eigenlijk dat we er mee doen? De erectie bespreekbaar maken? Elkaar een prettige erectie wensen? Zou het, gezien ‘de laatste tijd’, niet meer op z’n plaats zijn om juist mínder aandacht voor de erectie te hebben. Ik zat eerlijk gezegd eerder een beetje te wachten op een SIRE campagne. “Een erectie maakt meer kapot dan je lief is”, of “Geniet, maar zwel met mate”. “Erecteren brengt u en anderen rondom u ernstige schade toe”. Compleet met waarschuwende foto’s op onderbroeken en de Penthouse! Wat willen ze toch met zo’n dag!? Deze week was er ook de dag van de logopedie en de dag van de nier. Kijk, daar heb je wat aan. Zeker als je te zout eet of problemen hebt met het uitspreken van het woord erectie. Van mij mag ie dus weg, die dag. En dat zeg ik heus niet omdat ‘we’ zo’n dag stiekem eigenlijk allang hebben. Rokjesdag.
Heb een fijne dag.
Remco Veldhuis
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★