Waarom heeft geen enkele columnist van Nederland er moeite mee om Sywert te slachten en vind ik dat ergens toch een beetje lastig? Niet omdat ik het prijzenswaardig vind dat ie zonder gêne door de Corona-ellende in één klap binnen is onder het voorwendsel van een charitatieve bijdrage. Integendeel, je moet hondsbrutaal, totaal schaamteloos of oerdom zijn om niet ergens onderweg even bij jezelf te denken; “Wacht even, klopt dit nog wel?” En aangezien Sywert lachend het gymnasium doorliep is ie niet dom. Zo zie je maar, wijsheid is geen garantie voor verstandig zijn.
En toch, misschien komt het door zijn babyface, maar als de hele klas eindeloos op een pestkop inbeukt hoop je toch dat een meester op een gegeven moment roept: “En nu is het genoeg!” Wat dat betreft wacht ik een beetje op de moeder van Sywert die op school komt met haar zoon aan haar hand en zegt: “Sywert wil graag iets tegen de klas zeggen. Sywert ga je gang. Sywert…?” Maar Sywert zegt niks. Ja dat alles volgens de regels is gegaan maar dat zei Bernie Madoff ook. Ach, alles is er wel over gezegd. Toch verwacht je dit meer van een Amsterdam Zuid typje. Hoge broekspijpen, blote voeten in suede instappertjes, lokken in de nek, Vespa scootertje en een eindeloze rij met leren armbandjes om de ene arm en fonkelend horloge om de andere. Dan weet je tenminste wat je krijgt. Maar Sywert? In vergelijking met Sywert lijkt Kees van der Staaij een hippe skater en Stef Blok een gladde barista. Sywert heeft geen geslepen blik, maar kijkt de wereld in met de verbaasde blik van een misdienaar die per ongeluk op een feestje van Jeffrey Epstein belandde. En bovenal, Sywert was voorzitter van de studentenvakbond en werd een paar jaar geleden in deze krant nog de ‘ geëngageerde spreekbuis van een nieuwe generatie’ genoemd.
Misschien heeft die nieuwe generatie gewoon één ding gemeen: zo snel mogelijk, zoveel mogelijk geld verdienen en daar zo weinig mogelijk voor doen. Vandaar dat elke jongere tegenwoordig in de crypto’s zit. Hoezo werken bij de Albert Heijn? Dat is helemaal met erheen fietsen enzo. Ik voel me bij mijn eigen kinderen vaak een enorme sukkel dat ik m’n geld nog moet verdienen met optreden. Maar omdat ik me ooit had voorgenomen om niet alles van de nieuwe generatie meteen af te schieten zonder me er eerst in te verdiepen, heb ik toch ook maar wat bitcoins gekocht. Ging super! Ze stonden lekker hoog. Toen ze naar beneden gingen dacht ik, geen paniek, snel verkopen! Maar toen gingen ze weer omhoog dus kocht ik ze weer. Wat denk je? Gingen ze weer naar beneden! Ik dacht “Jaja, maar straks gaan ze weer omhoog”, dus ik kocht gewoon wat bij. Gingen ze nog verder naar beneden. Toen verkocht ik ze maar. Gingen ze weer omhoog. Ik dacht dat ze wel weer naar beneden zouden gaan dus ik sloeg even over. Gingen ze nog verder omhoog.
Lang verhaal kort: gelukkig werkt mijn vrouw. Mijn kinderen hebben me een uur lang uitgelachen. Ik heb nog geprobeerd uit te leggen dat je uiteindelijk het gelukkigst wordt van geld dat je met eerlijk werken verdient. Iets met zweet en doorzetten en op de fiets en tegenwind. Oorverdovende stilte, grote ogen vol verbazing. Ik dacht alleen maar, waar ken ik die blikken nou van? Verdomd: Sywert! Misschien kan ik daarom niet echt doorbeuken. Het is toch iemand’s zoon.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★