Wat waren we boos hé, met z’n allen. Zomaar 2 x zoveel verdienen. We hadden nog nooit van hele Ralph Hamers gehoord, maar dit ging te ver! Het was een mooie demonstratie van de totale overbodigheid van het referendum waarvan we er volgende week maar weer eens eentje hebben. De bonuskwestie loste zichzelf op. Het (sociale) mediacircus dat op gang kwam na het nieuws uit de ING burelen, bracht een stortvloed van verontwaardiging op gang. Binnen week was het voorstel alweer van tafel, inclusief publiek applaus van uitgerekend VVD politici. U weet wel, de liberale visionairs die zweren bij een vrije, europese marktwerking en zo min mogelijk bemoeienis van de overheid. Afgelopen week bewees in ieder geval; dat referendum hebben we helemaal niet nodig. Een beetje publieke amok bereikt binnen een week meer dan waar dat hele Oekraïneverhaal langer dan een jaar voor nodig had. Om over de kosten nog maar te zwijgen. Die waren bij het Oekraïnereferendum € 30.000.000,00. Daar kan je 20 topmannen een extraatje voor geven.
Volledig terecht dat de regering dat referendum wil afschaffen trouwens. En lachwekkend dat sommigen vinden dat daar dan weer eerst een referendum over gehouden moet worden. Een beetje zoals mijn vrouw in totale wanhoop ooit tegen onze moeilijk etende dochter riep: “Nog één hapje, anders ga je zonder eten naar bed!” Maar dit terzijde. Wel begrijpelijk overigens, die hele verontwaardiging over de ING bonus. Ik heb ooit een onderzoek gelezen waaruit bleek dat mensen er liever met z’n allen op achteruit gaan dan dat één iemand uit de groep er meer op vooruit gaat dan de rest. Er was een experiment waarin ze 6 mensen op dezelfde afdeling een loonsverhoging boden van € 500,00 per maand. Gejuich alom! Totdat ze hoorde dat een zevende collega er € 750,00 bij kreeg. Toen ze konden kiezen tussen het accepteren van het verschil of dan allemaal maar niks erbij, kozen ze unaniem voor het laatste. Terwijl ze er in het eerste geval zelf toch € 500,00 op vooruit waren gegaan! Blijkbaar spiegelen we ons constant aan elkaar en is ons geluksgevoel afhankelijk van hoe we ons tot de ander verhouden. Wij willen best berusten in ons lot, als anderen dat ook maar doen. Daarom scoort het tv-programma Temptation Island ook zo goed. Het programma breekt steeds z’n eigen kijkcijferrecords. Hoe dat komt? Het is troost tv. Die jaloersmakende sixpack bij die coole gast is niks waard als het blijkbaar niet voorkomt dat zijn vriendin zich ondertussen door six anderen laat packen. En zo sussen wij onszelf gerust dat we het zo slecht nog niet hebben terwijl we al zappend onze eigen ongestelde vriendin nog een gemberthee brengen in haar bever-onesie. Wat ik persoonlijk van de bonus voor meneer Hamers vindt? Belachelijk natuurlijk. Maar altijd nog minder belachelijk dan de 75 miljoen euro die alle stampeimakers bij elkaar amper 3 maanden geleden nog op Oudjaarsavond met z’n allen vrolijk lallend de lucht in knalden. Bijna 500 gewonden. 53% was jonger dan 20 jaar. Tien kinderen raakten een deel van hun hand kwijt of hebben een oog verloren. Ja, ik weet, het is nogal een overgang. Toch gaat het over hetzelfde volgens mij. Als de buurman meer vuurwerk heeft dan wij, dan moet je blijkbaar mee. Over dat stomme vuurwerk zouden we nou eens een referendum moeten houden. Ik stel voor, meteen de laatste.
Tot in het theater,
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★