Volgnummer II omdat ik er een tijd terug ook al eens een
column over schreef: Boer zoekt vrouw. Het is weer begonnen en het is me
pijnlijk duidelijk geworden dat ik tot een steeds kleiner wordende groep
Nederlanders behoor: de ‘niet kijkers’… Ik durf dat inmiddels toe te geven, en
dat is toch een beetje hetzelfde als Henk Westbroek die toegaf dat ie aan
tuberculose lijdt.
Ik weet namelijk zeker dat er nu een boel bekenden van mij zich realiseren dat ze me recent nog gezien hebben en dat ik dat hun wel even preventief had mogen waarschuwen. Maar daar ben ik mee gestopt nadat ik het op een of ander nieuwjaarsding achteloos vertelde en er ineens een oorverdovende stilte viel. De groep deinsde van me vandaan als rimpels in een vijver. Allemaal achteruitlopend en me walgend in de gaten houdend. Sommige veegden de hand die ik net, vergezeld van de beste wensen, van hun kreeg opzichtig af aan hun broek. Alsof ik Eboerla heb! Ik ben blijkbaar besmet want ik heb het virus níet… En ik ga het ook niet krijgen want ik blijk immuun. Ik heb het echt geprobeerd hoor, op uitzending gemist, om me mezelf zo weer een beetje terug te vechten in m’n sociale kring, maar het lukt me gewoon niet. Het komt niet binnen. Ik ben immuun voor Bra-babe Yvon die zich al schooljuffend door het programma heen giechelt. For crying out loud, ze is 8 dagen ouder dan ik! Dan heb je wat mij betreft echt een leeftijd bereikt dat giechelen alleen nog maar onder bepaalde privéomstandigheden kan. Ik blijk immuun voor ongemakkelijke kringgesprekken tussen een sociaal niet zo begaafde boer en een (leg)batterij vrouwen met praktische kapsels en dito kleding, die allemaal op hun verleidelijkst proberen te kijken. Ik kan gewoon niet lachen om Leo, janken om Janko of gieren met Geert. En Bertie de Bi boeit me geen biet. En soms vertrouw ik het ook gewoon niet. Neem nou die Tom Juan! Ik snap die integriteitsdiscussie wel. Die kan inderdaad met gemak elk weekend 10 vrouwen aan z’n hooivork spiesen als ie gewoon een beetje z’n best doet. Het maakt niet eens uit aan welk stuk gereedschap, ze blijven er toch wel aan plakken! Een gozer met zo’n kop en elke dag een bosje verse tulpen in het verschiet voor z’n toekomstige meissie kan als een inseminerende stier door het leven! Maar nee, deze heeft ons Yvonneke nodig om aan de vrouw te raken. Ik geloof ‘t niet… Godsamme, ik vraag me ineens af, ik zal toch niet te nuchter zijn voor boeren op tv!? Oef, dan is het slecht met je gesteld hoor. Of ben ik gewoon boermoe? Hoe dan ook, als jullie me zondag zoeken dan ben ik in de kroeg. Op m’n verleidelijkst om me heen aan het kijken. Ik doe namelijk noodgedwongen mee aan Cabaretier zoekt vrienden.
Met de groeten van Kemper,
Remco Veldhuis
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★