We waren woensdag te gast bij Op1 om te vertellen over onze theatertour. Het is in deze tijd namelijk nieuws dat er bezoekers zijn die “met gevaar voor eigen leven” naar het theater gaan. Zonder chirurgische kleding, zonder mondkapje en zonder vaccin. Geen wonder dat onze theatertour ‘Zonder Meer’ heet. Of moet ik zeggen Coronatour? Want hoewel de tour er niet minder om is, is het aantal bezoekers dat natuurlijk wel. Door de strikte Coronamaatregelen moeten die op 1,5 meter afstand van elkaar zitten wat in het gemiddelde theater bij een uitverkochte voorstelling alsnog de aanblik van een gatenkaas met grootheidswaanzin oplevert. Vanaf het podium is het in alle eerlijkheid soms een beetje een triest gezicht en ik moet steeds denken aan elke keer dat ik vol goede moed weer mijn verjaardag vier: altijd te weinig mensen in een te grote ruimte.
Het publiek zelf, pioniers die de barre tocht door oorlogsgebied richting het rode pluche hebben doorstaan, vinden het vooral een verademing! Of zoals een bezoekster het verwoordde: “Maar dit is geweldig! Geen ellebogen in je zij, geen geruzie over het armleuninkje, geen bezoekers die zich “sorry sorry sorry!” langs je persen en per ongeluk-express op je schoot vallen, geen genies in je nek of waterhoofd voor je neus waardoor je niks meer ziet, iedereen is VIP… Zullen we altijd het zo houden?” Tja, als we de kaartprijs verhogen zou dat kunnen, maar even wennen wordt het wel. Al moet ik zeggen dat zodra het zaallicht is gedoofd, het net zo donker en gezellig is als altijd en wij net zo ongestoord los kunnen gaan op wat het leven nu weer voor onze voeten heeft gesmeten. In dit geval een paar maanden lock down. Onverwacht drie maanden bovenop elkaars lip als gezin, daar valt van alles over te vertellen. Laten we het erop houden: ze zijn thuis ook erg blij dat we weer op tour zijn. De rest hoort u wel in het theater.
Als u durft tenminste. En waarom zou u niet? Van de week werd bekend dat verreweg de meeste besmettingen in de huiselijke sfeer plaats vinden, daar wil je dus absoluut niet zijn. Oké, het is een redening in de trant van: “Daklozen moeten niet zeiken, de meeste ongelukken gebeuren in en rond het huis”, maar er is geen speld tussen te krijgen. Bovendien meldt het RIVM dat de meeste besmettingen in de leeftijdsgroep van 20 tot 29 jaar zijn en laat dat nu precies de groep zijn die het minste naar het theater gaat! Eigenlijk is er gewoon geen veiligere plek dan een theaterstoel. Statistisch gezien bent u veel gevaarlijker bezig als u thuis met uw jong volwassen kinderen naar Op1 kijkt. Durft u het toch nog niet aan? Schaam u niet. Niet iedereen kan zo onverschrokken zijn als het oudere stel dat van de week bij ons in de zaal zat en trots vertelde dat ze 60 jaar getrouwd waren. Toen ik aan ze vroeg wat nou het geheim was van zo’n lang huwelijk en of ze nog tips hadden voor alle anderen in de zaal, zei de lieve mevrouw: “Wat er ook gebeurt; gewoon blijven zitten”. Zo is het, desnoods in het theater!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★