Super dat Duncan heeft gewonnen. Lekker liedje, leuke jongen, goed gedaan. Enthousiast genoeg? No way! Als ik het vergelijk met mijn ontploffende insta-facebook-twitter-snapchat-timelines ben ik hiermee hooguit net zo enthousiast als Maarten van Rossum tijdens zijn jaarlijkse orgasme. Ik zag vrienden tijdens het filmen van de uitslag gillen, springen, huilen, ja zelfs flauwvallen alsof ze een zelfgebrouwen cocktail van Crystal Meth, XTC, MDMA en Nespresso Ristretto hadden gedronken. Ik schrok er een beetje van.
Dit was toch het land van binnenvetters en mompelaars? Niet meer dus. Nu ook van hysterisch vals gillende hetero’s en trots in hun feestje zwelgende homo’s. Ben ik zo onderkoeld of is de rest van Nederland zo overdreven? We waren toch een beetje klaar met dat hele Eurovisiesongfestival? De afgelopen jaren hoorde ik niet anders dan dat we onmiddellijk moesten stoppen met dit geldverslindende, rariteitenkabinet waarin Oost-Europese landen elkaar alleen maar veren in de reet duwden. Vaak letterlijk tijdens hun optreden, het kon immers niet gek genoeg. Er werd zelfs gesuggereerd dat wij alleen nog kans zouden maken als we Johan Vlemmix vermomd in zijn eigen Patricia Paay Plaspop zouden afvaardigen, maar waarschijnlijk zouden we daarmee nog te goed klinken en te gewoontjes ogen. Maar dat is nu dus achterhaald. Want we hebben gewonnen en het songfestival is nu de belangrijkste, meest prestigieuze, toonaangevende wedstrijd van de wereld. Hoezee!
Wat heerlijk is het toch dat wij als land zo massaal omarmen waar we succes mee hebben. Ooit wisten we niet eens dat het camping-spelletje met die pijltjes een officiële sport was. Maar na het eerste succes Barney vonden we darten ineens de belangrijkste competitie van de wereld. Na voetbal uiteraard. Trouwens, zo’n Champions League finale, wat stelt dat nou helemaal voor? Het landskampioenschap! Daar gaat het om! Oh, en de Formule 1 natuurlijk. Echt, dat er nog landen zijn die hun vlag durven te hijsen zonder zo’n race te organiseren is toch een schande? Tja, waar een klein land groot in kan zijn: opportunisme. En wat is er eigenlijk mis mee? Helemaal niks. Als je wint, heb je nu eenmaal vrienden. Ik zeg alleen, laten we dan doorpakken en onze andere ‘runner up’ volgend jaar de liedjeswedstrijd laten presenteren: Thierry Baudet! Kan hij live op tv meteen zijn anti-europese halfslappe lans breken tegen abortus en werkende vrouwen, zijn liefde aan Poetin verklaren, de betrouwbaarheid van het MH17-onderzoek in twijfel trekken en Oost-Europa bedanken voor de hoeveelheid ‘hekken’ die ze hebben geplaatst tegen vluchtelingen. Weet zeker dat het veel stemmen zal opleveren. Uit Oost-Europa vooral. Als wij daar dan met z’n allen omheen gaan staan zien 150 miljoen andere Europeanen gelijk waar een klein land nog groter in kan zijn: schaamte.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★