Columns

Ik dacht altijd dat als je ouder werd, je meer geduld zou krijgen. Dat blijkt niet zo te zijn. Integendeel. Alles duurt steeds langer. Misschien komt dat omdat de tijd die ons nog rest steeds korter wordt en ons voortdurend op de hielen zit. Misschien hebben we gewoon veel te vaak tijd verloren aan dingen die niet nodig waren. Als je net samen besloten hebt weg te gaan van een feestje bijvoorbeeld en je dan nog een half uur met je jas aan staat wachten in de gang omdat je partner ‘nog even’ iedereen uitgebreid gedag gaat zeggen. Als ik die tijd bij elkaar optel had ik inmiddels nog een extra vakantie kunnen boeken. Ik verzucht het steeds vaker “Het duurt allemaal zo lang”.

Dat gaat ook over maatschappelijke zaken. Hoe lang moet zo’n onderzoek naar Sywert bijvoorbeeld duren? Als dit zo doorgaat is ie straks ruimschoots afgezwommen voordat we de uitslag weten. Oké, hij zette met zijn honderd miljoen euro maar een schamele twaalf miljoen meer om dan de totale opbrengst van de landelijke Giro 555 actie afgelopen woensdag, maar dat is toch nog altijd de moeite waard. We kunnen binnen een jaar een doeltreffend vaccin ontwikkelen voor een nieuw virus dat de wereld bedreigt, maar de telefoon hacken van een verlate puber voordat ie van zijn jeugdpuistjes af is, is te moeilijk? 

En dit geldt natuurlijk ook voor de onderzoeken naar Borsato, Ali Bouali (wegens privacy redenen wordt zijn achternaam niet afgekort) en Rietbergen. Hoe lang moeten mensen bungelen voordat ze door kunnen? Of niet, maar dan weten ze het maar. De rechter doet sneller uitspraak over het tosti-ijzer van Lil’ Kleine en Jamie Vaes dan over de vraag of iemand is misbruikt of niet. Terwijl het laatste me voor alle betrokkenen een stuk belangrijker lijkt. Met dit tempo moeten er tijdens het eventuele comeback concert van Marco straks om de drie nummers een plaspauze worden ingelast omdat ie het anders niet redt tot het eind. 

Met de aanstaande verkiezingen in het vizier wordt weer eens duidelijk dat er ook in de politiek van die eindeloze kwesties zijn die maar duren en duren. Rekeningrijden is er zo een. Elke keer weer dat gezeik over de voor- en nadelen van dit systeem. Ik zeg, eerst proberen de kinderopvangtoeslag bij mensen met kinderen terecht te laten komen voordat het ministerie zich aan een nieuwe IT-uitdaging waagt. Erfbelasting, nog zo een. Altijd weer dat geblaat van partijen dat dit de meest oneerlijke regel in ons belastingsysteem is. Bijna iedereen is het daarmee eens, maar na de verkiezingen hoor je er niemand meer over. 

De maatschappelijke dienstplicht voor jongeren invoeren? Iedereen is hiervoor! Kan je nagaan wat er van Sywert was geworden als hij ooit een jaartje mee had gedraaid bij de voedselbank, in een verzorgingstehuis of op de fraude-afdeling van de belastingdienst? Misschien wel een beschaafd mens? En toch is er elke keer weer een partij die dit presenteert als het nieuwe ei van Columbus. Of van Wopke. 

Moeten we het nog over het Gronings gas hebben? Er wordt langer over gesteggeld dan dat wij thuis ruzie maken over de beste manier om de vaatwasser in te ruimen. Ik voorspel hetzelfde met de saldering van zonnepanelen, de huurpunten van De Jonge en de stikstofwet. Alles duurt zó lang. Oké, dit had ik allemaal natuurlijk ook veel korter kunnen zeggen. Maar daar had ik geen tijd voor.  

Richard Kemper