Ik denk de hele tijd stiekem dat Rutte komende woensdag zijn persconferentie opent met: “Goedenmiddag allemaal, ik heb vandaag maar één belangrijke boodschap: 1 April!” Ik denk dat ik er weken om zou lachen. U vindt dat misschien ongepast, maar als je bedenkt dat lachen het ventiel is van ons verdriet valt het wel mee. Al begint de lol begint er behoorlijk vanaf te raken. De eerste week vonden we het allemaal nog “echt heel erg” maar hadden we toch een soort ijsvrij-gevoel. Die romantiek is er bij de meesten wel af. Ik denk dat het over 9 maanden nog spannend wordt welke golf het gaat winnen: baby’s of echtscheidingen? Ik denk de laatste.
Uit cijfers blijkt dat er veel minder inbraken zijn, maar de politie net zo vaak moet uitrukken om huiselijke ruzietjes te sussen. En het kan makkelijk ontploffen als je 24/7 op elkaars lip zit hoor. Toen mijn vrouw gister bloedserieus suggereerde dat ik Corona had, vroeg ik hoe ze daarbij kwam? Ze wees op mijn schoenen en zei: “Een van de symptomen is slechte smaak.” Iedereen heeft het er steeds maar over dat deze tijd ook zoveel mooie dingen oplevert. Klinkt goed. Maar wat in godsnaam? Ab Osterhaus? De man is in twee weken meer op televisie dan Peter R. De Vries het afgelopen jaar. Wij noemen hem thuis al Ab Overdosis. Ben ik de enige of lijkt het dat Ab elke avond wat anders vindt? Eerst vond hij de groepsimmuniteit “Een hele goede strategie” een week later vindt ie “Dat we allang in lock down hadden gemoeten!” Wat zou al dat moois wat deze tijd oplevert dan kunnen zijn? Lagere huizenprijzen? Als je de inhoud van de gemiddelde vriezer erbij koopt zit je gewoon weer op de oude prijs. Dat iedereen 1,5 meter afstand van elkaar moet houden dan misschien? Ik ken mensen die dat een zegen vinden. Vraag maar aan mijn puberzoon, mijn vrouw en onze hond. Er zijn zelfs complottheorieën dat het virus door de #MeToo-beweging is verspreid. Kan iemand het bestuur daar even vertellen dat Harvey Weinstein voorlopig toch al vast zit?
Oké, er is inderdaad iets moois uit dit hele circus voortgekomen. Bejaarden hebben in veel supermarkten een eigen boodschappen-uurtje. Wat een zegen. Voor ons! Ik heb mijn moeder meteen gevraagd om even 2 kratjes bier voor me mee te nemen. “Kom op mam, we moeten allemaal ons steentje bijdragen!” Snapte ze wel. U leest het, ik ben een beetje opgefokt. Dat krijg je als je als volwassen kerel alsnog naar je kamer bent gestuurd. “En je komt er pas af, als ik het zeg!” Ja Mark. Voor de goede orde, je doet het fantastisch en je hebt helemaal gelijk. Maar ik verveel me. Dus we hebben iets bedacht. Als je schilder, schoonheidspecialiste of mondkapjesfetisjist bent en je levert je FFP1 of FFP2 mondkapjes in via inleveren@rodekruis.nl (met veldhuisenkemper@gmail.com in de cc) maak je kans op een thuisconcert van Veldhuis & Kemper. Komt er toch nog wat moois uit voort. Als het je smaak is tenminste. En zo niet, dan draag je ook iets bij. Wij zijn namelijk net een virus. Hoe meer je ons hoort, hoe groter de groep die immuun voor ons wordt. Vraag maar aan Ab!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★