#Jesuisdetelegraaf… had de kop van deze column natuurlijk kunnen zijn. En dat ie dan zou gaan over dat ik boos ben. Of de Nederlandse overtreffende trap daarvan: verontwaardigd. Een aanslag tegen het vrije woord. En dat een aanslag op één krant een aanslag op alle kranten is. In dit geval letterlijk óók de uwe. En dat het daarom een gotspe is dat de man die tot voor kort op deze plek stond (maar naar de NRC vertrok) op een congres met allemaal burgermeesters en wethouders iets grapte in de trant van “hadden ze eerder moeten doen”. En dat het minstens zo’n gotspe is dat door de helft van die kettingdragers geklapt werd...
Allemaal aanstaande collega’s van Amsterdams nieuwe burgmeesteres Femke Halsema in wiens stad die aanslag plaatsvond. Burgermeesteres ja. Maakt me niks uit dat een vrouwelijke burgemeester ook een burgemeester is. In het geval van ‘hou je kiezen op elkaar’ Halsema wil ik spreken van meesteres. Ook dát is het vrije woord. I love namelijk meesteres Femke. Je hoort het haar gewoon tussen haar tanden door sissen tijdens de raadsvergadering: “Als er nu niet gauw iets of iemand ter tafel komt, dan zwaait er wat…” En dan met vlakke hand iemand een groene linkse op zijn of haar kanis verkoopt! Heerlijk. Zo’n topvrouw vergeef je toch met liefde haar eigen woorden die ze bij haar politieke afscheid sprak: “Mij zal je niet over een paar jaar tevoorschijn zien komen niet met een burgermeestersketting om.” Nee Femke, dat hoeft ook niet! Een gewone ketting om je Halsema will do. I AM Amsterdam? I SM Amsterdam! Huh!? Hoe kom ik hier ineens terecht joh!? Ik liet me even gaan. Waar had ik het over? O ja, het vrije woord… En die aanslag daarop. Ik vraag me vooral af: wie doet er nou zoiets? Om 04:00 ’s nachts!? Een terrorist die z’n horloge nog per ongeluk nog op Midden-Oosten tijd had staan? Een crimineel met een kapotte imitatie Rolex? Is het eigenlijk wel een aanslag? En zo ja, was ie dan wel gericht tegen ‘het vrije woord’? Of was het gewoon een mislukte ramkraak? Of een zuinige Nederlandse variant van zo’n Amerikaanse ‘shooting’ door een boze, geflipte ex-werknemer… Een ex-werknemer die er een dag later al een grap over zou ma… Nee, dat zal wel niet. Hoe dan ook, deze column zou daar allemaal over hebben kunnen gaan. Maar dat gaat ie niet. Omdat ik het niet weet! Of het een aanslag was. Dat ze aangeslagen zijn, daar in Amsterdam, dat lijkt me weer wél glashelder…
Remco Veldhuis
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★