Ik ken stellen die al 20 jaar anderhalve meter afstand houden. Voor hen verandert er niet zo veel. Eindelijk plukken ze vruchten van hun slechte huwelijk. Ik maak me meer zorgen over die andere groep. De mensen die elkaar over een paar maanden tot op het bot toe geïrriteerd met een middelvinger staan uit te zwaaien omdat ze elkaar spuugzat zijn. Reken maar dat heel wat relaties deze dagen op de proef worden gesteld. Wie is er in deze tijd nog gewend om 24/7 op elkaars lip te zitten? Zonder bevriende stelletjes die komen borrelen en aan wiens ingedutte relaties je je nog een beetje kan optrekken. Dat jij toegeeft “Wij zouden elkaar soms wel willen wurgen” en zij dan antwoorden “Oh, dat vinden wij al teveel moeite.” De andere stelletjes komen niet meer, we moeten het nu echt met z’n tweeën doen. En met de kinderen natuurlijk. Maar joh, wat merk je daar nou van? Een paar van die kleine drommeltjes die de hele dag zeuren, zuchten, rommel maken, kibbelen, zich vervelen, zeiken en alles stuk maken inclusief je oudergevoelens!!!
We zijn pas een week onderweg en dat is niet zo lang. Relatief gezien dan. Als je Kim Holland bent en je mag een week geen sex is het wel lang, maar als je God bent en je moet de wereld maken, hou je zelfs nog een dag over. Bij ons thuis gaat het verrassend goed. Natuurlijk, ik word gek van mijn puber die het concept quarantaine vooral opvat als een hele chille vakantie. Ik vind het ook lastig uitleggen dat dit de ergste crisis is sinds de Tweede Wereldoorlog. Geen school, geen sport, alle vriendjes de hele dag online op de PlayStation, niet door de regen fietsen, eindeloze voorraden chips en twee ouders die overal in huis anderhalve meter afstand van elkaar houden. Voor een puber klinkt dit eerder als de hemel. Maar ik zet hem gewoon aan zijn huiswerk. Dat leidde meteen tot een minicrisis toen hij zijn franse woordjes er na 7 volle minuten nóg niet in kreeg. Ik riep nog: doe maar of het Wifi-wachtwoorden zijn en verdomd het schoot er zo in, als een minister in een flauwte. Kan de beste gebeuren, we worden allemaal weleens niet goed van Geert Wilders.
Iets anders, bent u een van de vitale beroepen? Of voelt u zich stiekem ook een beetje die sukkel waarvan de overheid zegt: “Hartstikke leuk dat gehobby van je, maar op het moment dat het belangrijk wordt, kunnen wij prima zonder jou!” Eigenlijk vind ik het wel goed dat voor eens en altijd duidelijk wordt dat het niet de consultants, de beurshandelaren, de organisatieadviseurs, de vastgoedhandelaren en de cabaretiers zijn die er echt toe doen. Het zijn de verplegers, de vakkenvullers, de kinderopvangmedewerkers en de ambtenaren. Zullen we dat een beetje onthouden bij de volgende verkiezingen en cao onderhandelingen? Hoe dan ook, hou nog even vol. Doe alle dingen waar we normaal het hele jaar over zeiken dat we er geen tijd voor hebben. Mest je kast uit, bel je moeder, plaats de plinten en maak nou eindelijk een keer die fotoboeken vanaf 2004. En als je het dan echt niet meer weet, pak dan dat ene apparaat uit de la dat je 12 jaar geleden op Moederdag kreeg maar sindsdien maar één keer hebt gebruikt. Terwijl je er juist nu samen zoveel plezier van kan hebben... Een vibrator? Nee, een broodbakmachine! Anderhalve meter afstand weet u nog? Zet ‘m op!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★