“Dit is een plek om lief te hebben!” zong Toon Hermans in 1967. “O, er is zoveel!” kwam er dan er achteraan. Zo’n nummer dat alles zegt. Kijk maar op YouTube. Hoe kon die man toen al weten welk melodietje ik afgelopen dagen niet uit m’n kop krijg? Ik was nog niet eens geboren! Maar sinds we de sleutel van ons nieuwe huis hebben gekregen fluit, neurie en lispel ik het elke dag; “Dit is een plek om lief te hebben! O, er is zovee-heel!” Ja, ik ben blij met onze nieuwe stek. Oké, een koopje was het niet, maar dan heb je ook wat. Een tophypotheek bijvoorbeeld.
En daarom besloten we het nu anders te doen dan de vorige keer. Toen ging elke drempel, elke scharnier en elke toiletpot op de schop om vooral één sfeer uit te ademen. De pest met zo’n sfeer is alleen, het geld klotst over de plinten naar buiten. Dus zeiden we nu, we doen er niks aan. We gaan er gewoon lekker zitten en dan gaan we heel rustig, stapje-voor-stapje, hooguit één projectje per keer aanpakken. We kregen de sleutel en liepen zo trots als 2 pauwtjes door ons ‘affe’ paleisje. Al zagen die muren er zo zonder schilderijen opeens wel uit als de longen van Armand met die vergeelde plekken. Ja, dat moet écht even gedaan worden. Is de moeite niet. Althans, niet volgens de schilder die zich volgens zijn offerte met 4 man, 3 weken kwaad zou maken. Wat!? “Ja, de kozijnen en de deuren zijn allemaal meegelakt hé. Als je dat laat zitten, wordt het kleurverschil alleen maar groter. En bovendien, dat zijn de kosten niet.” We gaan overstag. Als 3 dagen later iedereen staat te schuren en iemand de waterkoker aanzet voor zijn 17e Cup-a-Soup slaan de stoppen door. En weer. En weer! De opgetrommelde electriciën kijkt minutenlang in de meterkast. Hij trekt een blik van een plastisch chirurg die aan de hand van het gezicht van Nicole Kidman wordt gevraagd het werk van zijn collega te beoordelen. Hij zucht, gaat er eens bij zitten en zegt: “Hoe is dit in godsnaam al die jaren goed gegaan?”. Ehhh.. hoezo? “Jongens, jullie hebben 2 x 25 ampere aanvoer, dat moet met zo’n kookplaat mi-ni-maal 3 x 35 ampere zijn. De aardlekken zijn niet goed geslagen en elke groep is doorgelust! En dan ook nog overal 3 fasen!!!” O… is dat gevaarlijk? “Laat ik het zo zeggen, als je het kapsel van Gordon uit 1991 wel wat vindt, zou ik er niks aan doen”. Daar hadden we niet op gerekend. “Jongens, écht, dat zijn de kosten niet”. Overstag maar weer. Net als bij de loodgieter (‘slaande leidingen’), de tegelzetter (‘poreuse voegen’) en de wasmachineman (‘kalkgrot’). Binnen 2 weken is de post “Dat zijn de kosten niet” groter dan de overdrachtsbelasting en zijn er 7 man aan het werk. Als ik op vrijdagmiddag onverwacht de tuin inloop zie ik ze van een afstandje zitten. Biertje, peukie. Hé, lachen ze nou? Nee, dat is geen lachen, ze zingen! “Dit is een plek om lief te hebben! Oh, er is zovee-heel!”. Pas dan barsten ze in lachen uit.
Tot in Carré (13 en 14 mei)!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★