“En God heeft den zevende dag gezegend, en die geheiligd, omdat hij op denzelfden gerust heeft van al Zijn werk, hetwelk God geschapen had, om te volmaken.” - Genesis 2:3.
U las net een heel lang synoniem voor de dag dat God z’n eigen snipperdag schiep. Begrijpelijke actie als je in 6 dagen alle dingen schept die ertoe doen op deze aarde: mens, dier, natuur en de McDonalds. Dan ben je natuurlijk bekaf en wil je gewoon even onderuit met een biertje en een goede serie. Daar reserveerde Hij (of was Onze Lieve Heer toch een Zij) de zevende dag voor. Aangezien de week op zondag begint is dat de zaterdag. Vandaar dat Joodse mensen de rustdag (Sjabbat) van vrijdagavond tot zaterdagavond vieren. Maar met dank aan Constatijn de Grote die 321 jaar na Christus de zondag aanbeval als “Eerbiedwaardige dag voor de verering van de Zon” verschoof de rustdag bij andere religies naar de zondag.. Het was zijn manier om tegenstrijdige religies van het rijk samen te brengen door iets gemeenschappelijks in te stellen. Iedereen weet, met dat gemeenschappelijke tussen de religies wil het nog niet echt vlotten maar we hebben er met z’n allen toch maar mooi de zondagsrust aan overgehouden. Want of je nu gelooft of niet, een dagje rust willen we allemaal. Als rooms katholieke jongen denk ik stiekem weleens “Als je als atheïst niets moet hebben van welke religie dan ook, moet je eigenlijk ook gewoon doorwerken op zondag en tijdens Kerst en Pasen, maar goed, geloven in vrije tijd doen we blijkbaar allemaal”. Terug naar de zondagsrust. Die is niet meer wat ie geweest is. Voor de jongere lezers, je kan het je nu niet meer voorstellen als je op zondagmiddag in de gemiddelde stad de trieste karavaan obesitaspatiënten aan de felgekleurde winkellogo’s voorbij ziet trekken, maar ooit waren de winkels dicht op zondag. Dus toen ik afgelopen zondag van mezelf een stukje moest hardlopen in de waterleidingduinen in Zandvoort dacht ik niet meer dan het rustgevende gezelschap van al die lieve herten in te duiken. De rest van Nederland zou vast ergens over elkaar struikelen op veel te vroege kerstmarkten of uitglijden over losgeraakte pleisters in subtropische zwemparadijzen. Maar… niks van dat alles! Ik moest achteraan aansluiten bij een lange rij bejaarden, gezinnen en rolstoelers voor een dagkaartje. De lange stoet zondagvervelers had zich naar de duinen verplaatst. Vanwege de herten natuurlijk! Dat zijn er veel en ze zijn prachtig. En het is ook nog eens bronstijd en de mannetjes schrikken in al hun opwinding nergens voor terug. Dus waarom al die toeristen telelenzen dragen waar de gemiddelde papparazifotograaf jaloers op is, is mij een raadsel. De herten staan 3 meter voor je neus en gaan nergens heen. Toch buitelen honderden camouflagejacks over elkaar voor de mooiste camerapositie. Ik dacht meermalen een licht vermoeide blik in die reebruine ogen te zien. Alsof ze wilden zeggen: “Wie zijn hier nu eigenlijk de kuddedieren?”. Of: “Had de schepper niet gewoon bij ons kunnen stoppen en die zevende dag kunnen laten voor wat het is? Wat een drukte” Lieve hertjes, maak je geen zorgen, jullie zondagsrust is gewoon op maandag. Voor alle ZZP-ers; mooie dag om even te struinen in de duinen!
Tot in het theater!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★