Ik had me voorgenomen je ook gewoon maar een beetje te negeren Geert, maar ik kan het even niet. Ik was afgelopen week namelijk in de Apenheul. Of “De Apenlul!” zoals mijn jongste van 4 steeds bleef zeggen bij de kassa. Met een rood hoofd legde ik het subtiele verschil uit… Maar goed. Het was een mooie dag Geert en het was er druk. Veel mensen in allerlei soorten en maten. Net als de apen. Maar op een gekke manier ook allemaal gelijk. Namelijk met hun telefoon op zoek naar het leukste plaatje van hun kind met een aapje op de mouw. Je zou het er best leuk hebben gevonden. Alhoewel...
Onder hen waren ook moslims. Een procentje of 5 gok ik, beetje het landelijk gemiddelde is het niet? Ze vielen me ineens op Geert. Door onder andere jouw woorden. Meestal per tweet: “Zé hebben ons de oorlog verklaard”, “Zé haten ons”, “Zé zullen niet rusten tot…”. En met “ze” bedoel je tegenwoordig niet alleen de extremisten, nee, gewoon: “ze”. Dé moslims. Punt. Maar dat is toch eigenlijk hetzelfde als zeggen dat alle Limburgers PVV lid zijn, omdat jíj uit Venlo komt?!? Of begrijp ik je verkeerd? Maar het erge is Geert, het werkt! Ik heb je woorden aan het werk gezien. In de Apenheul. Ik zag hoe een paar Moslima’s afkeurend werden bekeken door diverse Henken en Ingrids. Ik hoorde een Henk tegen z’n Ingrid zeggen: “Ga er niet te dichtbij staan, straks ontploft ze, hahaha!” Ik zag hoe een van de vrouwen deed alsof ze het niet hoorde en rustig doorging met foto’s maken van haar zoontje met een aapje op z’n mouw. En ik keek ernaar. En zij naar mij, want ik hoor ineens tot “we”. Omdat o.a. jij “ze” van hen maakt! Elke dag opnieuw en het liefst over de rug van verdriet. Na Manchester, na Londen. Verschrikkelijke daden met verschrikkelijke afzenders, en jij maakt er dankbaar “ze” van. Maar je gaat voor het gemak dan wel even voorbij aan de aanslagen in Kabul en Teheran de afgelopen weken. Iets van 130 doden Geert. Allemaal moslims. “Ze” in oorlog met “ze”? Hoe valt dat te rijmen met je alles-over-een-kam strategie? Of is er niet zoiets als “ze”. En denk je eigenlijk dat dat “ze-geroep” iets helpt Geert? Ik ben wel eens bang dat dat jochie met dat aapie op z’n mouw over 12 jaar zo’n kutgevoel heeft over hoe “wij” over “ze” denken dat dat gastje helemaal de verkeerde kant op gaat. Natuurlijk is het feit dat mensen hem vermeden, bespotten en in een hokje stopten nooit een excuus voor een gestoorde daad, maar extremisten worden niet geboren Geert. Een averechts effect heet dat. Denk daar maar eens aan als je weer boos bent dat “ze” je uitsluiten in Den Haag. En zo moeilijk is het toch niet Geert, een beetje nuanceren. M’n dochtertje van 4 was er namelijk na een dag Apenheul al uit. Alle apen waren lief, behalve die ene die aan haar haar trok. Dat was en bleef de apenlul.
Met de groeten van Kemper,
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★