Beste meneer op rij 1. Om maar even positief te beginnen: Wat fijn dat u er was bij die vroege try-out van Lang Verhaal Kort. Die leuke vrouw naast u was uw vrouw hè? Ik denk dat het haar idee was om te gaan. “We moeten vaker iets leuks doen, schat!” Maar aan uw hoofd zag ik dat er stress was geweest...
Was u te laat van uw werk gekomen, had u van haar nieuwe deo op moeten doen en toen vloekend geroepen “Maar ik wil Grand Prix Darten kijken in de kroeg!?!” Hoe dan ook, het werd gewaardeerd dat u er was. Maar toen u met uw armen over elkaar ging zitten en ‘nee’ begon te schudden viel dat wel op. Vreemd. Eerst moest ik lachen maar toen het niet stopte werd ik nieuwsgierig. Was u het niet eens met de inhoud of had u een stijve nek? Toen u vervolgens met bolle wangen een “pffffff” geluid begon te maken had u echt m’n aandacht. Wat was dat? Een wind die stiekem z’n weg naar boven had gevonden? Uw vrouw vond het u niet zo goed staan hè, die bolle wangen. Ik zag dat ze u een ellenboog gaf. Aan uw gezicht te zien een harde. Ik dacht eerlijk gezegd dat u uit angst voor een nieuwe ellenboog verder roerloos zou blijven zitten. Ik schrok dan ook toen u ineens uw hoofd voorover in uw handen liet vallen en psychotisch door uw terugtrekkende haarlijn begon te woelen... Echt vreemd. Toen u tijdje stil voorover bleef hangen dacht ik dat u over uw nek moest. Paniek! Ik kan daar namelijk niet tegen. Bij mij is het ‘zien kotsen, doet kotsen’! Het was gelukkig geen kotsen. Maar daardoor ging ik nadenken wat er dan wél mis was. Met u? Met mij? Met de voorstelling? Het was een vroege try-out en een nominatie voor de Gouden Gniffel vergt nou eenmaal werk. Maar u liet me pas echt schrikken toen u onverwacht alle drie de bewegingen combineerde. Al nee schuddend en met bolle wangen “pffffff” geluiden makend, gooide u uw hoofd in uw handen… Ik twijfelde even of ik de BHV-er moest roepen. Maar uw vrouw deed niks. Ze leek me een empathisch mens dus u was niet stervende. Dan denk ik: “het ligt aan mij!” Aan het verhaal? De grappen? M’n deodorant? Of het gebrek aan beide? Tien minuten voor het einde gaat u dan wezenloos naar de grond staren. Apathisch. Alsof u een muis op de grond probeert te hypnotiseren. Ongemakkelijk vreemd vond ik dat. Na de voorstelling heb ik u gezocht in de foyer, maar ik kon u niet vinden. Uw vrouw wel. Ik vroeg of het goed met u ging. Ze vertelde me dat ze in de auto op weg naar het theater in uw telefoon een eindeloze reeks sms-jes van uw minnares had ontdekt. “Als we thuis zijn kan je je spullen pakken” had ze u gezegd. Ze wachtte nu op een taxi. Aha. Nee ok, dan snap ik het. U deed niet vreemd, u ging het.
Tot in het theater,
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★