Afgelopen dinsdag was ik in Den Haag. Prachtig! Ik vind het een beetje het Parijs van Nederland. Ik neem, zoals ik dat wel vaker doe als ik me in het buitenland waan, een biertje bij de lunch. Of twee. Kunnen er ook 3 geweest zijn, daar wil ik vanaf zijn. Ik besluit spontaan m’n eerste vlog te gaan maken. Een korte. Een vloggertje. Iedereen doet het, dus waarom ik ook niet eigenlijk?
Ik sluit al filmend aan bij een huwelijkstoet die net aankomt aan de overkant van m’n terras. Mensen met geld zo te zien want het bruidspaar rijdt in een koets. Ik zie overal corpsballen in jacket en het barst van de kakwijven met van die hoedjes die me altijd doen denken aan een stilleven van grofvuil op een dienblad. Onopvallend meng ik me mezelf filmend tussen de gasten. Ik zet in op een treitervlog, want treitervlogs trekken views en klikkers! Om niet door de mand te vallen als beschaafd mens steek ik maar gewoon permanent m’n middelvinger op naar iedereen die me aankijkt! Dat werkt, want ik krijg alle ruimte. Ik schiet een bal aan de arm van zo’n kakwijf met een dienblad op haar hoofd aan en roep: “yo pinguïn, ben je je walrus aan het uitlaten?” Ze zijn duidelijk geïntimideerd. Mooi, dit gaat me vet veel kliks opleveren. Ik scheld wat agenten uit en roep dat iedereen respect voor mij moet hebben omdat ik een slachtoffer van de maatschappij ben en daarom een buurthuis wil. Kicken dit zeg! Ik loop al middelvingerwapperend en ziektes roepend het stadhuis binnen en niemand houd me tegen!?! Ik snap die jongens wel. Ik ben onaantastbaar! Het enige beetje tegenstand wat ik krijg is van een man met een rond brilletje die in m’n camera kijkt en zegt “tuig van de richel”. Het bruidspaar zit inmiddels helemaal vooraan op twee stoelen. De bruid is beste een lekker ding, ook al ziet ze er nu even uit als een Barbie die in een pot met goudverf is gevallen! Als haar man begint te speechen val ik blijkbaar in slaap want ik schrik even later wakker van m’n telefoon. Ontnuchterend nieuws. “BREAKING: Brad Pitt en Angelina Jolie uit elkaar”. Dat meen je niet!? A. doet gewoon even een Bra-xit. Net als ik me bedenk dat de omgangsregeling een logistiek huzarenstukje moet worden met al die 34 kinderen van ze, blijkt het nieuws ook bij de bruiloftsgasten te zijn doorgedrongen. Iedereen springt op en begint Angelina uit te schelden. “Hoerá, Hoerá, Hoerá!” Wow. Tot zover mijn beeld van de Haagse elite, stelletje hooligans. Ik maak dat ik weg kom. Buiten besluit ik dat vloggen ook maar te laten voor wat het is. Waarom zou ik!? Niks voor mij. Terwijl ik daar sta verlang ik ineens even intens terug naar vroeger. Toen ‘klikken’ nog gewoon ‘iemand verraden’ betekende en we nog wisten waarvoor we vlogden...
Met de groeten van Kemper,
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★