Ik zag deze week een zogenaamde president een zogenaamde rechter alvast de schuld geven van wat er mogelijk kan/zal gebeuren omdat de #moslimban vanuit een paar zorgvuldig gekozen landen (lees: geen Trumpbelangen) tijdelijk is opgeheven… Is hij nou werkelijk zo dom of ziet hij door z’n afgezakte toupet even niet waar het werkelijke gevaar voor z’n burgers in zit!? Z’n hamburgers eigenlijk...
Tweederde van die bevolking is levensbedreigend te zwaar en de overige één derde is vanwege het ontbreken van zo’n kogelvrije vetvest ook ten dode opgeschreven bij de eerstvolgende schietpartij. “Let's make Amerika great again” Het laatste wat je wil is deze mensen nog ‘greater’ maken…Wil je ze redden van “bad people”? #banbigmac! En #banguns als je dan toch bezig bent. Maar Don is dom en ik vrees dan ook dat het er voorlopig niet beter op wordt. Ik zak er soms zelfs een beetje in weg. Heb ik dan niks geleerd van een tijdje terug!? Ik speelde Lang Verhaal Kort in Oldenzaal en in het publiek zaten o.a. 50 leden van een of andere parochie. Paniek! Die kennen alle verhalen al en dan maak ik er ook nog grappen over ook. Een beetje als een spreekbeurt over Amerika houden met 50 Maarten van Rossems in je zaal die je aan het lachen probeert te krijgen. Kansloos. Eenmaal bezig realiseer ik me ook nog eens: Herman Finkers zit vanavond in de zaal. Het voelt alsof ik de vogeltjesdans sta te doen voor Jan Kooijman. Een rondje aan het skelteren ben voor Max Verstappen. Na 100 helse minuten staat de zaal te klappen en vlucht ik zwetend de kleedkamer binnen. Maar in de foyer wacht echter een applaus van die 50 Van Rossems en ik krijg een enthousiaste analyse van de avond door profeet Finkers. Paniek om niks dus. In de auto naar huis hoor ik dan ook de stem van m’n moeder onophoudelijk in m’n hoofd: “Remco, een mens lijdt het meest van het lijden dat ie vreest”. Ik probeer het te onthouden. Maar vanavond ben ik weer op weg naar huis. Vanuit Mol (B) dit keer. Waar ik net met anderhalve Leffe Blond in m’n mik een vrolijk pleidooi hield dat de mens voorbestemd is om vooruit te willen. Om dingen beter te maken. Alles komt op de lange termijn altijd goed. Maar dan hoor ik op het nieuws dat vrouwenmepper Putin een wet door de Doema aan het loodsen is die het slaan van je vrouw van een overtreding i.p.v. een misdrijf maakt. Maximale straf: 30.000 roebel boete. Oftewel 470,- euro. Voor een miljardair op zoek naar een hobby goedkoper dan golfen… We zijn omsingeld met gekkies. Thuis loop ik naar de kamers van m’n dochtertjes. Diep in slaap. Daar ligt mijn bijdrage aan het beter maken van die wereld. Althans, dat hoop ik. Mama Poetin dacht dat tenslotte ook. Ik kus ze en fluister dat het hier allemaal wel niet zo’n vaart zal lopen. Ook al weet ik dat even niet meer zo heel zeker. “Remco, de mens lijdt het meest… “. Ja ja laat me. Ik heb gewoon even tijdelijk last van een wat troebele blik op de wereld. Er hangt dan ook al een paar weken een afgezakt toupetje voor m’n ogen…
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★