“Papa, wat is de Zwarte Piet en ze zussie?” vraagt mijn 5-jarige, ‘diepgelovige’ dochter. Ik haal diep adem want hier ben ik al een paar weken bang voor. Ik vind het zo ontzettend jammer dat het gaat zoals het gaat. Het is ons, inwoners van dit land, gewoon niet gelukt om een kinderfeest onbevlekt te laten. Knap hoor! Het is van een andere orde maar toch, de intocht van zondag gaat voelen als de eerste Koninginnedag ná Apeldoorn: het is z’n onschuld kwijt. Voor ons dan hè, want de kinderen zal het allemaal een marsepeinen worst wezen. We hebben ‘m stukgeluld!
Mij gaat het niet lukken om naar de intocht kijken zonder de echo’s van al dat gelul te zien. Ludiek bedoelde citymarketing in de vorm van Stroopwafelpiet en Kaaspiet maar dan wel beveiligd door Schietpiet. Proberen te ontdekken wie de Pistolen Pietjes zijn en ondertussen steeds het vage gevoel hebben dat elk moment iemand het vreselijk kan gaan verzieken. AIVD Piet, Corps Mariniers Piet en Commando Piet. Het is stukgeluld! BN-ers voor, BN-ers tegen, burgemeesters op, achter of in de bres, etterige verslaggevertje die valstrikjes opzetten door het Kwaku festival in twijfel te trekken en op Facebook en Twitter viert vrijheid van meningsuiting een compleet uit hand lopend puberfeest. En dat allemaal over de kleur van een fantasiefiguur, die een ander fantasiefiguur bijstaat bij een fantasietaak! Het is alsof de natie in de greep is van de vraag of het in een hok opsluiten van Hans & Grietje en het later in de oven duwen van de heks door diezelfde twee, respectievelijk kindermisbruik en ouderenmishandeling is. Tuurlijk is het dat! In een kooi opgesloten kinderen? Brandende bejaarden? Het zijn dingen die we vandaag de dag echt niet meer zo zouden opschrijven of bedenken. Maakt dat ze vandaag de dag slecht? Nee. Gedateerd zeer zeker! En van Zwarte Piet wisten we dat 20 jaar geleden al. Dus verdween de roe, het dreigen met de zak, het accent... 20 jaar geleden was dan ook een mooi moment geweest om Piet door de wasstraat te halen! Gewoon per decreet. Dat kon nog vóór Facebook en Twitter. Maar nu is het te laat. Het is stukgeluld... Goed, ik haal dus diep adem: het is niet Zwarte Piet en z’n zussie maar Zwartepietendiscussie. “Wat is dat?” zegt ze. Nou, dat sommige mensen het belangrijk vinden dat zwarte Piet een andere kleur krijgt, en dat anderen mensen dat juist niet willen. Ze kijkt me aan en zegt “Ik vind dat de Pietjes ‘t zelf mogen bepalen...” en speelt verder. Tja, ik had al zo’n vermoeden, het zal haar allemaal aan haar pepernoot roesten. Het zijn de volwassenen die niet kunnen loslaten. Of dat nou is dat Piet vandaag de dag nog steeds een racistisch symbool is, of dat het ‘landverraad’ is om ‘m te herk(l)euren, doet er dan niet eens meer toe. We hebben het al stukgeluld.
Met de groeten van Kemper,
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★