Die arme Dominique Strauss Kahn. Hoe hadden hij en die andere rimpelige baasjes van 70+ nou kunnen weten dat het die prachtige meiden van tussen de 20 en 25 in lingerie niet te doen was om de liefde, maar om geld!? Hoe kon ie weten dat ‘t geen uit de hand gelopen speeddate voor meisjes met een vadercomplex was, maar een sexfeest waar meisjes tegen betaling werden geconsumeerd!? Daar hou je als goed mens toch geen rekening mee?
Dat de wereld zo verrot is dat dat model-achtige meisje, dat nauwelijks zichtbaar onder je pens op haar knieën voor je zit, betaald wordt om te doen wat ze daar aan het doen is!? Dat komt gewoon niet in je op! Dom, dom, dom, Dominique. En arme V&D! Hoe hadden ze nou kunnen weten dat als ze hun onroerend goed in één klap (voor een bedrag waar de gehele bevolking van Burkina Fasso 10 jaar van kan eten) aan wat vastgoedbikkels verkopen, dat die vastgoedbikkels geen lullige huurtjes willen hebben voor die 1,4 miljard die ze hebben gelapt!? En wie had kunnen denken dat die huur die ze eerst zelf in handen hadden zo’n enorme wissel zou trekken op de toch al instortende detailhandel. Vooral arme directie eigenlijk, want als de boel straks alsnog omvalt vindt dat winkelpersoneel binnen 8 jaar heus wel weer een baan. Maar die arme directie die die rotstreek niet zag aankomen, die zit zeker een half jaar in therapie om ’t allemaal een plekje te geven. En arme arme Bram. Hoe kan je je wapenen tegen het soort hufters dat z’n geld (terug)wil nadat je ze een klein pootje hebt gelicht!? Draait de wereld dan alleen nog maar om hebben, hebben, hebben. Wie geeft er eens wat. Zoals jij… en Gordon! Maar nee, mensen willen blijkbaar perse genoegdoening en dat jij daar dan voor moet bloeden lijkt ze niks te verdommen. Bloedhonden zijn het! En die arme NS. Hoe kan je je nou voorbereiden op zulk natuurgeweld als 1,5 cm natte sneeuw die pas 3 dagen van tevoren voorspeld wordt!? Als dit geen overmacht is, wat dan wel!? Oh, en arme PGB beleidsmakers. Hoe hadden ze nou kunnen vermoeden dat het omleggen van mega-betalingsstromen tot zo’n chaos zou leiden dat sommige mensen van pure ellende de bloembollen uit de tuin eten. Een van de weinige voordelen van die zachte winters die ons over 10 jaar volkomen onverwacht zullen overvallen als ‘klimaatverandering’… En zo kan ik nog wel ff doorgaan. Ik kan het mis hebben, maar volgens mij zitten we met z’n allen tot aan onze schouders met onze met kop in het zand. We zijn allemaal Straussvogels geworden! We zien het niet, of we willen het niet zien. Maar ja, wat doe je er aan hè? Je kop uit het zand halen? Maar de vraag of dat helpt, want dan hebben we zomaar ineens plek voor een flinke klont boter op ons hoofd.
Met de groeten van Kemper,
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★