Of ik even P4 wil volgen zeggen knipperende borden… Ik sta met m’n gezin in een file voor de Jaarbeurs. M’n dochters zijn vrolijk gespannen. “Ze zijn er bij ma, ze zijn er bij ma, maar nog niet enemaal” zingt de jongste. Ik sta mezelf toe m’n file-irritatie even te onderdrukken door op m’n telefoon afleiding te zoeken. Ik lees: “Verdeeldheid stuwt PVV in peilingen naar 33 zetels”. Met dank aan de Pietendiscussie en de verkiezing van Trump. Wow, twee clowns helpen de 3e. Ik parkeer het maar even, net als m’n auto.
Vanaf P4 vloeien duizenden kinderen, ouders en opa’s en oma’s samen tot één kleurige stroom richting de ingang. We zijn er: het Zapp Sinterklaasfeest! Binnen krijg ik van de tig-duizend piepstemmetjes direct een fluittoon in m’n hoofd. Ik zie Sinterpietjes met roots van over de hele wereld. Maar ook Tukkertjes, mini-Limbo’s, Friesjes, Grunnigertjes en Bra-bini’s. Met ouders uit alle lagen: flatgebouwvakkers, rijtjeshuismutsen, vinexfamilies, centrumhipsters, grachtengordeldieren en villakakkertjes. Ik sta een half uur in de rij om 3,50 te betalen voor een vingerhoedje popcorn en een hindoestaanse vader deelt mijn verbazing. Om op de foto met een Teletub of Smurf te gaan moet je aansluiten in een onduidelijke rij van alle kleuren kindjes met dito ouders. Hoofddoekjes, keppeltjes, kruisjes, dreadlocks en tulbanden. Geen onvertogen woord. Althans, dat denk ik want er komt inmiddels bloed uit m’n oren. We zijn aangekomen in vak C en het feest kan beginnen. Overal om ons heen Pieten. Witte, zwarte en gekleurde en opvallend veel ‘die heeft deo-nodig’ Pieten. Ze zeggen wel eens dat je beter gaat ruiken als je niets meer hoort. Check. Maar wat maakt het uit, het is feest. Voor ons een alleenstaande Surivader die als een soort Jochem Meyjer aan de speed z’n zoontje naar ’t beste uitzicht sleurt. Naast ons een tienermoeder die de littekens van een heftig leven op haar armen heeft staan. Volgens een van haar tatoeages maakte wat haar niet ‘killde’ alleen maar ‘stronger’. Haar dochtertje krijgt om de 3 seconden een kus. Mooi. Achter ons een jochie met de mooiste ‘Noord-Afrikaanse’ ogen. Die elke keer als er een Piet passeert nog nét iets groter blijken te kunnen worden. Daarnaast Willem-Frederik-Erik met z’n dochtertjes Anne-Fleuri en Sophie-Chardonnay. Eilandbewoners zo te zien. Wassenaar of Bloemendaal gok ik. Z’n vrouw Anne-gien (of Anne-Gin zoals ze in het reservaat genoemd) wordt heeft de grootste lol met de Surivader. M’n trommelvliezen worden vloeibaar als Sinterklaas binnenkomt. Kolere, en zit weinig ‘horen’ in saamhorigheid. Maar who cares! Als één man veert de massa op, gilt en zwaait. En als de Sint spreekt hangt iedereen aan z’n lippen. Na 1,5 uur staan we weer buiten. Alsof de beelden van de heenweg achteruit worden afgespeeld vloeit de kleurige stroom nu uiteen en gaat iedereen z’n eigen weg. Ik kijk even op m’n telefoon. Het bericht staat er nog… Verdeeldheid!? En dan ineens een inzicht. Ik weet ik op wie ik ga stemmen in Maart. Opgestuwd door de Pietendiscussie, de verdeeldheid en de verkiezing van Trump. Ik ga stemmen op Sinterklaas. Zodra hij verschijnt ís er geen verdeeldheid, géén discussie. En dankzij Trump weet ik dat het haalbaar is. Als in Amerika een clown gekozen kan worden, dan moet een goedheiligman hier toch een fluitje van een sint zijn…
Tot in het theater,
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★