Heeft u die heerlijk heldere commercial van dat bier in die groene flesjes met een rode ster al gezien? In plaats van hop en water, mengen ze zich in een maatschappelijk onderwerp. Twee mensen die niks van elkaar weten moeten samen een bar in elkaar knutselen en krijgen daarna te horen dat hun opvattingen over een bepaald onderwerp haaks op elkaar staan...
In de 4 minuten versie brengen ze zo een ontkenner van de klimaatverandering, iemand die transgenders afwijst en iemand wiens feministische horloge een jaar of 50 jaar stil staat samen in een ruimte met hun inhoudelijk tegenovergestelde. Aan het eind volgt de onthulling van die standpunten gevolgd door de vraag of ze tóch samen een biertje willen drinken. Iets onder het mom van: drank maakt meer goed dan je in eerste instantie zou denken? Mooi bedacht. Al is de werkelijkheid natuurlijk omgekeerd. Alcohol vergroot een verschil in opvatting doorgaans juist. Over hoe hard je om 03:00 op straat nog kan praten bijvoorbeeld. Over of een verloren wedstrijd wel of geen goede reden is om je hak op de oogkas van een supporter van de tegenpartij te zetten. Over of de fiets van je medestudent wel of niet blijft drijven in de gracht. Over of je huwelijk wel of niet al “maaaanzen harzzztikke kud” gaat etc. Maar goed, wat denk je!? Aan het eind van de commercial wordt het bier niet zo heet gedronken als het werd opgediend en drinkt iedereen gebroederlijk een biertje. Proost! En gelukkig maar. Want als de transgender door de studio was geschopt en de antifeminist de Hitlergroet had gemaakt (de feministe was nog donker ook) hadden ze geen commercial gehad… Veel mensen zijn na het zien van de commercial ontroerd en enthousiast. Snap ik. Maar de werkelijkheid is natuurlijk dat Heineken vooral veel geld heeft uitgegeven aan het laten zien van niets meer dan minimaal menselijk fatsoen. Namelijk dat iedereen die zich met een ander mens in een ruimte bevindt zich, ongeacht de opvattingen, min of meer fatsoenlijk gedraagt. Zeker met een camera op je bekrompen kop. Haat en verdeeldheid zit niet openlijk aan de oppervlakte, maar ergens in de buurt van de onderbuik. Dat maakt het zo moeilijk te bestrijden. Deze commercial toont in essentie niet meer dan een biermerk dat graag wil laten zien dat het aan de milde kant van de samenleving staat. Dat het bij de kant hoort die transgenders accepteert, klimaatverandering serieus neemt en feminisme steunt. Dank je de fucking koekoek dat je daar toe behoort! Wat werkelijk mooi zou zijn? Met een verbórgen camera een groep neonazi’s een kroeg insturen waar een groep Syrische asielzoekers aan de bar staat. Of een paar mannen hand in hand een Shisha lounge in een probleemwijk in. Al is het Vondelpark tegenwoordig ook al goed. Of de harde kern van X en de harde kern van Y elkaar laten treffen in Café Bolle Jan. En dat er dan een bar wordt gebouwd i.p.v. verbouwd. Dan heb je goud (gele rakkers) in handen! Mooi bedacht is het zeker maar dan vooral door de marketingafdeling. Wat wel (h)eerlijk en helder is, zijn alle enthousiaste reacties op de commercial. Want we willen natuurlijk gewoon graag zien dat we lief zijn voor elkaar. Maar wat ons verdeelt vraagt helaas wat meer dan een biertje. Al kan bier natuurlijk wel helpen dát treurige feit dan weer wat dragelijker te maken… Proost! Of misschien beter nog: troost!
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★