Afgelopen week ging ons nieuwe cabaretprogramma ‘Of de
gladiolen’ in première in Haarlemse Schouwburg. Nou, niet in “première” want
dat woord hebben we bewust vermeden. Het suggereert een sfeer van rode lopers,
galajurken, BN-ers, cameraploegen en pers. En vooral dat laatste probeerden we
dit keer te voorkomen. Ons vorige programma deden we nog zo. Van de 650
bezoekers waren er toen 350 genodigd, de Volkskrant meneer zat naast de Parool meneer
en precies tussen een groep vrienden die over hun hoofden heen vooraf
uitgebreid overlegden hoeveel kilo ik was aangekomen. Ongemakkelijk! Nu is dat
sowieso al het geval op zo’n avond.
Als je zelf nog niet zenuwachtig bent, dan word je het wel van je vrienden en familie die vooraf en masse gaan sms-en dat “ze er zin in hebben”, dat je hem “moet opzetten” en dat ze “er super-mega-giga-veel van verwachten”. De berichtjes 5 minuten voor aanvang met “Hoe laat begint het ook alweer?” nog maar even daargelaten. Bovendien is de aanwezigheid van ‘dé’ pers ook altijd zo’n ding. Je maakt een show voor jezelf en het publiek, voor mensen die zelf een kaartje kopen en lekker ontspannen een avondje theater gaan meepakken. Maar op een première zit er dus voor je het weet voor de helft geen normaal publiek, ben je gespannen en proberen vrienden en familie je een handje te helpen doordat ze denken dat heel hard lachen of veel te vaak applaudiseren ‘dé’ pers gunstig zal stemmen. Wat meestal precies nìet zo is. En hoezeer je je ook voorneemt dat wat de pers gaat schrijven er niet toe doet omdat je uit artistieke noodzaak en innerlijke drang hebt gemaakt wat je wilde maken, prikkelt de aanwezigheid van ‘dé’ pers toch als je staat te spelen. De kleinste verspreking is in je hoofd ineens megagroot. Vandaar dat we dit keer zeiden; we doen een avond voor 500 man ‘gewoon’ publiek en dat vullen we aan met onze 130 beste vrienden en dat is het dan. En we noemen het geen première, maar gewoon “vriendavond”. En dé pers… die komt ergens kijken in het land als we er niet meer mee bezig zijn en we gewoon lekker onze show spelen. Oh ja, heel belangrijk, we vragen aan ons impresariaat of ze ons vooral níet willen vertellen wie van de pers wanneer en waar komt kijken. Het was een topplan. Al die sms-jes kwamen voor de show nog volop binnen, maar dat was eigenlijk alleen maar leuk. En omdat we vooraf tegen onze vrienden hadden gezegd dat er geen pers zou zijn, deed niemand overdreven z’n best om het heel leuk te vinden en kwamen de vele reacties daardoor des te oprechter. We waren ontspannen en raakte niet in paniek voor een verkeerde toets op de piano. En bovenal, voor het eerst in 7 “premières” genoot ik eens gewoon van wat we hadden gemaakt. Toen ik afkwam riep ik maar één ding: “Leuke avond, zonde dat de pers hier niet bij was”. Ons impresariaat antwoordde, “Jawel hoor, 1 dagblad” (die van u). Ik reageerde “Maar we hadden afgesproken…” Ons impresario brak in “Nee, we hadden afgesproken dat jullie van niks zouden weten”. Leve de eigenwijsheid.
Met de groeten van Veldhuis,
Richard Kemper
Vanaf 2024 gaan we weer werken aan een nieuw programma! We weten nog niet wat het wordt, met wie of waarover het zal gaan. Alleen dat we er allebei zijn staat vast. Heerlijk als alles nog open ligt!
Vanaf april t/m juni 2024 spelen we in een beperkt aantal zalen werkvoorstellingen waarbij we onze eerste spinsels de wereld in zullen werpen!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★