Heeft u mijn maatje Veldhuis gezien afgelopen donderdag als verteller tijdens The Passion? Ik niet, want deze column moest voor die tijd al ingeleverd zijn. Maar wat was ie goed hé! Het is nogal een evenement. Duizenden mensen ter plekke, miljoenen kijkers voor de buis, door heel Nederland grote meekijk-schermen, Het Grote Passion Spel, 40 dagen What’s Appjes-op-je-telefoon-modules, nabeschouwingen… Wat zou Jezus er eigenlijk zelf van gevonden hebben?
Stel dat iemand destijds vlak voordat ie gekruisigd werd een foto aan hem zou hebben laten zien van de mensenmassa in Leeuwarden en zou zeggen: “Oké, het doet even pijn, maar over ruim een paar duizend jaar herdenken ze jou (en je gedachtengoed) nog steeds!” Ik denk zomaar dat ie erachter zou hangen eh… staan. Wat dat betreft is er niks mis met The Passion. Op de naam na. Maar dat komt omdat ik afgelopen jaren allergisch ben geworden voor alles met het woord ‘Passie’ erin. Bij dit evenement klopt het nog want volgens de Dikke Van Dale betekent Passie allereerst: het lijden van Jezus. Maar die betekenis heeft het in de volksmond toch allang niet meer. Passie gaat vooral over de hartstocht waarmee je iets doet. Op zich prachtig en ik denk meteen aan zoiets als liefhebben. Muziek maken kan ook nog. Tuinieren á la. Maar hierna wordt het toch een beetje schemergebied. Bij de uitspraak “Liefde & Passie” denk ik bijvoorbeeld niet aan een half gesneden bruin van Albert Heijn. En laat het nu daar juist de officiële naam van zijn! Het begrip Passie is uitgehold en platgekauwd. Typ maar eens in op internet. Je komt om in de Passie. GBL Boekhouders noemen zichzelf: “Boekhouders met Passie”. Ik stel me daar vooral een grijze man met spekzolen bij voor die het met z’n secretaresse óp de jaarrekening van zijn grootste klant doet. En als je de belijdenissen op Facebook mag geloven, dan gebeurt alles van iedereen, overal, de hele tijd ‘Met Passie’. Ondernemen-, werven- cateren, zelfs slapen doe je tegenwoordig met Passie. Als je de gemiddelde tv commercial ziet lijkt het wel of we vanaf nu allemaal met een hele dure camera, en leren slippers de wereld over moeten vliegen om onze Passie te volgen. Waarbij ik me meteen afvraag: “Als we dat allemaal gaan doen, levert het dan nog wel genoeg op om die dure camera te betalen?” Werk hebben wat je ‘prima’ vindt, maar wat je vooral doet om in je primaire behoeften anno nu te kunnen voorzien: een Iphone 7 en een Netflix account, lijkt voor de dommen. Terwijl ik denk, de holbewoners gingen toch ook niet elke dag Met Passie die mammoet achterna? Die hadden ook weleens een dagje geen zin, ruzie met hun vrouw, een baaldag of irriteerde zich rot aan die collega die altijd als eerste de lichtste slagtand pakte. Ga voor de gein eens ‘ s ochtends een uurtje meeschuifelen in je auto op de A9 en kijk om je heen. Zijn dat allemaal mensen die Met Passie naar hun droombaan gaan? Welnee. En dat hoeft ook helemaal niet. Als we allemaal onze Passie achterna gaan, wordt het een zooitje. Soms is werk, gewoon werk. Misschien zijn de verstandigste woorden over Passie toch weer gezegd door Toon Hermans: “Passie? Ja, de Tango is Passie! Passsie naar links, passie naar rechts”. Zalig Passie! Ehhh… Pasen!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★