Ik ben van plan om 90 jaar te worden en aangezien ik ben geboren in 1970 ben ik vanaf nu - 2016 - officieel over de helft. Wat dat betreft kwam die midlife een paar jaar te vroeg, maar goed. Het voelt stiekem al jaren min of meer ‘over de helft’ trouwens. Kleine lettertjes onderaan telefoonabonnementen lees ik allang niet meer. Die kan ik alleen nog lezen als ik van een afstandje kijk en zo groot zijn die telefoonzaken ook weer niet. Ik ben onlangs zelfs een opticiën binnen gelopen. En hoewel ik me al heel lang hardop afvraag “Wat is dat toch met 50-plussers en gekleurde monturen?!”, zag ik in de spiegel ineens mezelf staan met een rode bril op m’n neus. Zelf uitgekozen!
Van schrik ben ik de winkel uitgerend en dook het dichtstbijzijnde café in voor een stevig glas cola. Tot mijn verbazing zette de lekkere lentefrisse serveerster van hooguit 42 een cola light voor me neer. Wacht even… als zo’n jong bloempje er zònder te vragen van uitgaat dat je een cola light wil, dan zegt dat wat over je postuur. Ze vindt me dus pafferig. Helemaal onverwacht kwam dat niet. Een paar weken geleden was ik met m’n zoon in de Efteling en zakte heel even in slaap tegen een dikke boom. Ik had die nacht namelijk nauwelijks 10 uur geslapen dus ik moest het een beetje hebben van m’n middagdutje. Ik werd wakker van een tiener die met alle macht een stuk papier in mijn mond stond te proppen en maar bleef roepen: “Hij doet het niet, hij doet het niet!”. Ben ik oud? De tekenen zijn niet gunstig. Ik weet nog hoe ‘Snor’ smaakte. Ik hoef geen nieuwe telefoon bij m’n nieuwe abonnement omdat ik net snap hoe m’n oude werkt. Mijn dochter zei laatst dat ik over moest stappen op de e-books en omdat ik niet achter wilde blijven, staan er nu 120 Ipads in de boekenkast. Ze heeft me een half uur uit staan lachen. Ik maak dit jaar de 7e afscheidstour van Boudewijn de Groot mee. Als ik de hond heb uitgelaten ’s avonds vertel ik mijn vrouw bij binnenkomst welke boodschap het beestje heeft gedaan. Ik leg m’n kleren voor de volgende dag klaar. Ik ben gestopt te protesteren als mijn vrouw me in een gesprek verbetert. Mijn god, als ik het zo op een rijtje zet, heb ik de toekomst al jaren geleden achter me gelaten! Ik ben ik al heel lang over de helft! Of misschien ben ik gewoon eindelijk mijn leeftijd geworden. Het is gek, van alle tijd die we hier hebben, zijn we de eerste 50% bezig om plannen te maken voor de toekomst en de tweede 50% vragen we ons af of we het wel goed hebben gedaan. Zonde van de tijd eigenlijk. Dat gaat mij niet gebeuren, bedacht ik. Ik ga terugrennen! Letterlijk. 2016 is het jaar dat ik mezelf 10 jaar jonger ga sporten. Opgetogen deelde ik na het uitlaten van de hond (en het vertellen dat ze had geplast) mijn goede voornemen met mijn vrouw. Die zei: “Begin maar een beetje rustig. De laatste keer dat ik jou heb zien rennen was in Walibi naar een broodje Unox”. Dit wordt een topjaar. U ook alle goeds!
Tot in het theater!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★