Nah, ik doe het niet. Niet nóg een column over Trump. Wat heb ik nog toe te voegen aan de tsunami van WTF’s (“Why Trump, Fuckers?”) die over de wereld ging. Ik ben geen politicus, opiniepeiler of journalist. Dus een zinnige uitspraak over hoe dit heeft kunnen gebeuren of waar het allemaal toe gaat leiden kan ik niet eens doen. Geen van die beroepsgroepen kon dat overigens. Althans, niet vooraf...
Iedereen stond al maanden zelfingenomen voorgesorteerd op de uitslag. “Gewoon negeren die geluiden van de onderbuikklasse!”, maar achteruit struikelend werd ’t allemaal verklaard. Hilarisch! Zelden hele beroepsgroepen in 24 uur zo’n ommezwaai zien maken. Het blijkt maar weer, iedereen lult maar wat. Feit blijft: de smurfen hebben Gargamel als president gekozen… En dat is mooi klote. Nee maar echt. Lezers van deze columns zal het niet ontgaan zijn dat ik momenteel langs de theaters trek met een komische samenvatting van de Bijbel, en als ik iets van dat boek heb opgestoken is het dat de mens maar heel langzaam vooruit gaat. Heel, heel traag. Trager dan Maarten van Rossum een grap maakt. Langzamer dan een bejaarde afrekent bij de Albert Heijn. Trager dan Kim Holland klaarkomt na een hele dag filmen. Achteruitgang daarentegen… Het is eigenlijk net als met afvallen of stoppen met roken. Het kost 11,5 maand bloed, zweet en tranen om een paar ons vooruitgang te boeken, maar 2 weken december zijn genoeg om alles erger dan ongedaan te maken. Dat houdt me bezig merk ik. We zijn blijkbaar aanbeland in die laatste 2 weken van december. Van de “Oh, het klinkt allemaal heel aantrekkelijk maar het is beter van niet” in de “fuck it, we doen het gewoon en we zien wel waar het schip strandt”-fase! Dan maar obesitas of longkanker. En dan heb ik ’t niet eens over de economie, het klimaat of de wereldvrede, maar over fatsoen. Oubollig, ik weet het, maar ik bedoel echt fatsoen. Er is gekozen tégen het zwaar bevochten, extreem langzaam groeiende fatsoen. De man is gewoon onfatsoenlijk! Of op z’n Jort Kelderiaans: scabreus, abject, infaam. Dat alleen al is achteruitgang! Ongeacht of er na het “deporteren van Mexicanen”, het “bouwen van een muur” en het “poesjegraaien” een deel van zijn kiezertjes op vooruit gaat, zijn we als mensheid sowieso teruggezet. Zeg maar 11,5 maand afvallen naar de klote in 2 weken… En het erge is, ik snap het ook nog. Want eens in de zoveel tijd trap ik in dezelfde val. Dan smeek ik m’n trainer of het allemaal wat minder kan. Maar die luistert niet. En als ik het idee heb dat er niet naar me geluisterd wordt, ga ik luisteren naar m’n onderbuik: “Hierrrrr met die banketstaaf!” Trump is een banketstaaf… Oh shit, heb ik toch gezegd hoe ik denk dat het zo ver heeft kunnen komen.
Tot in het theater,
Remco Veldhuis
Vanaf 2024 gaan we weer werken aan een nieuw programma! We weten nog niet wat het wordt, met wie of waarover het zal gaan. Alleen dat we er allebei zijn staat vast. Heerlijk als alles nog open ligt!
Vanaf april t/m juni 2024 spelen we in een beperkt aantal zalen werkvoorstellingen waarbij we onze eerste spinsels de wereld in zullen werpen!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★