De tijd dat het grote wereldleed voor mijn zoon van 9 niet door de lawaaiïge tv-muur van Spongebob en Kung Fu Panda heen kwam is voorbij. De aanslagen in Parijs, de arrestaties met dodelijke afloop in België, de oproepen van Wilders… het is voor u allemaal alweer 2 weken geleden, maar bij hem lijkt het nu pas door te dringen. Met dank aan het lesuur ‘Nieuwsbegrip’ in groep 5.
Ik vind het een duivels dilemma. Wat moet je er als ouder nog over zeggen zonder dat zijn wereldbeeld niet voorgoed naar de filistijnen is? En het onhandige is, de vragen komen altijd als ie toch al veel te laat in bed ligt. Even flitst door mijn hoofd om te zeggen: “Ga lekker slapen, niet iedereen met een baard is gek en Wilders neemt echt niemand serieus”. Maar m’n verantwoorde vaderhart verzet zich. Dit is een ‘leermoment’. Dus ga ik er eens voor zitten en houd een warrig verhaal over de Koran en de Bijbel en dat sommige mensen die “een beetje anders” interpreteren. “Wat is ‘interpreteren’?” Weer 20 minuten verder. Als je het complete verhaal wil vertellen moet je natuurlijk ook uitleggen dat andere mensen ook rare dingen hebben gedaan uit naam van hun geloof, zoals aflaten, inquisitie en dingen die je nooit zou verzinnen. Maar hoeveel ellende kan een schoon kinderhart hebben? Dus praat ik mezelf steeds verder vast in abstracte termen en hang een onsamenhangend verhaal op over het verschil tussen de bedoeling van een geloof en wat mensen ermee doen. Want hoewel het een nogal populaire opvatting is, ik hoef die kleine van mij niet per se mee te geven dat alle ellende in de wereld komt door het geloof en je dus maar beter atheïst kan zijn. Eerlijk gezegd, ik geloof daar niet zo in. Hij mag dat straks allemaal zelf bepalen natuurlijk maar volgens mij komt dat neer op zeggen dat ie maar beter nooit verliefd kan worden omdat de liefde ook pijn kan doen. Een biertje als ie 18 is? No way, want daardoor komen alle alcoholisten. Uiteindelijk probeer ik het samen te vatten met het idee dat geloof, bier of liefde zelf nooit de reden zijn van ellende, maar hoe wij mensen daarmee omgaan. Opeens is het een uur later en ik sluit af met dat ie nog maar 9 is en sommige dingen in de wereld ook wel erg ingewikkeld zijn maar dat ie gelukkig nog niet alles hoeft te snappen. Of het allemaal doordringt weet ik niet. Beneden realiseer ik me dat waanzin nu eenmaal niet is uit te leggen. Maar ik ben enigszins tevreden over mijn pedagogische poging en er zal heus wel iets blijven hangen. De volgende dag als ie uit school komt vraag ik hoe z’n rekentoets is gegaan. Het was immers nogal laat. Hij zegt: “Pap, ik ben nog maar 9 en gelukkig hoef ik nog niet alles te snappen”. Kijk, is er toch wat bijgebleven.
Met de groeten van Veldhuis,
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★