Veldhuis heeft stress. Hij verhuist deze week. Paniek aan de andere kant van de lijn. “Kemp, je moet deze week mijn columnbeurt overnemen, alles loopt hier in de soep!” Ik blijf even stil en vraag me af hoe dit in vredesnaam kan. Toen ie een jaar geleden in zijn tijdelijke-in-between-huurwoning trok was ie nog zo trots op zijn systeem. “Dat maakt alles over een jaar zoveel makkelijker!” riep ie.
De man had zijn hele inboedel in xcell sheets gegoten, waarbij elke categorie een eigen kleur kreeg die correspondeert met de kleur van de sticker die op de dozen zijn geplakt. Die kleuren komen op hun beurt weer overeen met de kleur van routelijnen die in het nieuwe huis op de grond zijn geplakt. Dan kan elke verhuizer gewoon de kleur volgen en zo rechtstreeks met zijn doos naar de plaats van bestemming lopen. Bovendien hangen boven de ingang van elke kamer nog eens gekleurde vellen die linken aan de kleur van de sticker op de dozen. Er zijn 24 categorieën met elk een eigen hoofdkleur en 67 subcategorieën die in een ton-sur-ton afgeleide aangeven op welke plank of in welke kast de inhoud van die doos in de betreffende ruimte gezet moet worden. Zelfs Bart Chabot met vergvorderde staar zou hieruit komen. Veldhuis zag er dan ook zo naar uit. Hij had zelfs al een fluitje gekocht om de verhuizers in het gareel te houden. Als grap natuurlijk, maar bij een cabaretier weet je dat nooit. “Hoezo die paniek?” vroeg ik. “Ik heb alle dozen een jaar lang op de ‘zonnige zolder’ van het huurhuis gezet en nu zijn alle stickers verkleurd. Ze zijn opeens allemaal beige! En die kleur had ik niet eens!” Arme gozer. De dag begon nog met een opzwepende peptalk door Veldhuis zelf maar werd binnen no time tot een kakafonie aan botsende verhuizers die alles maar in de gele kamer plempte. Dat leek er nog een beetje op. Die kamer puilde al snel uit waarop Veldhuis zwetend overal tussendoor rende, drftig blazend op zijn fluitje om de boel in goede banen te leiden. Hij had alleen geen enkel idee welke banen. En de rest ook niet. “Kan ik op je rekenen Kemp?!”, schreeuwde hij inmiddels door de hoorn. M’n hele schema in de war want eigenlijk had ik deze week uitgetrokken voor het beantwoorden van de 173 nazorg-mailtjes die je als consument tegenwoordig voor elke scheet ontvangt. Als je een batterij op internet bestelt, ben je dagen bezig om de ‘slechts 45 minuten’ durende vragenlijst in te vullen over de geleverde spullen en service. Toen ik laatst naar mijn bank belde en mijn contactpersoon was in gesprek, moest ik toch een evaluatieformulier invullen over ons gesprek. En toen mijn vrouw op mijn computer een mail vond met als onderwerp “Hoe is uw laatste beurt bevallen?” moest ik toch echt aantonen dat dit van de Volvo garage kwam. Gek word je ervan! Ik zou bijna vragen, als u deze column tot hier heeft gelezen, laat u dan even weten wat u ervan vond? Mag anoniem. Wij doen er toch niks mee. En als u hem heel erg tegen vindt vallen: strikt genomen is ie van Veldhuis.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★