Ik lig op een veel te duur bedje op een veel te druk strandje op Ibiza. Ik heb me in een “weekendje met de mannen” laten lullen. Niks voor mij, maar na 5 weken zomervakantie op de lip van m’n gezin te hebben gezeten (en zij op de mijne) lijkt een paar dagen met een paar eikels op een eiland niet eens zo’n gek idee. Het is lekker weer, ik lees een boek dat me leert nergens ‘Een fuck voor te geven’ dus ik vermaak me wel. Ik lig naast Flip. Een puber van rond de 46...
“Sorry dat in het vliegtuig zo vaak voor je langs naar de WC moest hoor…” verstoort ie m’n leesstilte. Met een kort “het is de leeftijd hè, een blaas als een bitterbal” probeer ik ‘m af te wimpelen. “Nee” zegt ie “ik ga niet om te plassen.” Oh god, wil ik dit weten? “Ik ga om winden te laten!” Ik kijk weg, maar het helpt niet. “Ik moet in een vliegtuig altijd winden laten. Inhouden is geen optie. Als ik dát doe zit ik aan het eind van de vlucht als een heliumballon tegen het plafond van de cabine…” Hij vind het hilarisch en maakt een high five gebaar. De hand in de lucht negeren zou de sfeer enorm verpesten dus ik beantwoord hem maar en duik m’n boek weer in. “Maar eigenlijk ben ik te lang voor zo’n toilet” gaat ie verder. “Ik moet geknikt staan, waardoor ik niet kan draaien om dat schuifje van die harmonicadeur op slot te doen. Het is voor mij een soort limbodansen voor claustrofoben. Daarom ga ik altijd zitten…” Hij vind het om te gieren, maar ik raak over de zeik. Nog 27 uur met deze gast op een eiland!? “Maar zodra ik begin… turbulentie! Klotst de laag van je voorganger zó tegen je achterwerk!” Omdat hij mijn ‘laat me met rust’-hints niet oppakt besluit ik wat ik lees direct in de praktijk te brengen. Ik geef ‘geen fuck voor hem’, maar hij praat dwars door het bord voor z’n kop heen: “Tip van Flip, nooit doortrekken als je er nog op zit! Heb ik een keer gedaan!” Hij kijkt me verwachtingsvol aan zodat ik vraag “en?”. Ik heb die twee letters nog niet uitgesproken of hij pakt gierend van de lach z’n moment. “Nou, alsof je seks hebt met een Nilfisk! Ik heb er de grootste zuigzoen allertijden aan over gehouden… en die zat niet in m’n nek. Niet alleen bij de Albert Heijn kan je een blauwe zak krijgen hoor.” Hij vind het allemaal zo grappig dat ie in een Ron Brandsteder-achtige lachstuip schiet. Half stikkend maakt ie weer een ‘geef me een high five’ gebaar en voegt er genereus aan toe: “…mag je gewoon gebruiken voor jullie nieuwe show hoor!” Ik zet m’n over geacteerde ‘nou, daar hou ik je aan’ blik op, en vlucht in m’n boek. Nog 26,5 uur met natte wind Flip op een eiland. Ik probeer er maar met volle kracht geen ‘fuck voor te geven’. Alles beter dan op een eiland met Irma.
Tot in het theater,
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★