We hebben hier net 2 weken meivakantie achter de rug. Da’s behoorlijk lang als je de hele tijd op elkaar’s lip zit. En dat zaten we, m’n zoon en ik. Als ik vroeger een weekje vrij was dan speelde ik met vriendjes in weilanden en boomhutten. Maar hier was geen vriendje te bekennen. Allemaal op vakantie. Is het de kakbuurt waar ik woon of gaat heel Nederland zomaar opeens de hele tijd op vakantie? De crisis is toch nog aan het naschokken? Of is ie al voorbij en zijn jullie dat vergeten tegen mij te zeggen?
Lekker dan. Ik zat namelijk thuis. Als enige. Nou ja, met mijn vrouw maar die werkt gewoon in de kindervakanties dus haar valt niets te verwijten. Ik zou tijd doorbrengen met m’n zoon van 9. Elk theaterseizoen maak ik weer dezelfde fout en roep tegen onze impresario “Hou de schoolvakanties maar een beetje vrij”. Gewoon schuldgevoel over al die avonden dat u uw kinderen in bed legt en ik ergens in een kleedkamer in Weert of Veenendaal uitglij over de vergeten panty van Tineke Schouten. Dus heb ik het idee dat ik dat in de schoolvakanties goed moet maken. Ik wilde dit keer niet van achtbaan naar lasergamehal zwerven, maar gewoon een dagje naar Amsterdam met de trein en een stukje fietsen naar niks. En ik was zelf ook vrij dus af en toe een moment voor mezelf mocht ook. Kijk, daar zat de constructiefout. De optelsom van hele dagen vrij, geen vriendjes, mijn vrouw aan het werk en mijn voornemen om pretparken eens een vakantie te vermijden leidde tot één uitkomst: we werden gék van elkaar! Ik wilde soms gewoon even m’n kop houden. Hij niet. Hij wilde voetballen, Disney Infinity spelen, als cowboy verkleden, naar de bioscoop of nóg eens doornemen waarom we niet naar Walibi gingen. Misschien was het ook wel overmoedig om uit het bijna ineens naar 24/7 bij, -op en met elkaar te gaan. Veel ouders stallen hun kind in zo’n geval een paar dagen in de opvang. Maar daar heb ik dan toch moeite mee. Als ik zelf nou moet werken à la, maar hem in de opvang doen om zelf in de tuin een boek te gaan lezen? Nee. Slecht ouderschap, ondankbaarheid, schuldgevoel; het komt allemaal in me op. Dus irriteerden wij onszelf en elkaar de week lekker door. Kibbelend als een getrouwd stel zonder eigen leven. Zuchtend de uren wegkijkend op de klok tot het moment dat zijn mama / mijn vrouw thuis kwam en er zo wat zuurstof in onze relatie kwam. God, wat waren we zondagavond blij dat de school de volgende dag weer begon. Tot we nog even op de schoolkalender keken en zagen dat het donderdag alweer Hemelvaart was en vrijdag ‘verplichte vrije dag’. De moed zakte me in de schoenen. Maar natuurlijk zei ik dat we er wat leuks van gingen maken! Daar had m’n zoon zin in. Zei hij. Mijn vrouw bracht hem naar bed en ik ving het gesprekje op. “Mam, als jij moet werken donderdag en vrijdag en papa is vrij, mag ik dan als-je-blieft naar de opvang? Ik weet écht niet meer wat ik met hem moet doen”.
Met de groeten van Veldhuis,
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★