Als u vorig weekend net zo genoten heeft van de zege van Max Verstappen als de andere zestienmiljoennegenhonderdnegenennegentigduizendnegenhonderdnegentig Nederlanders dan raad ik u aan hier te stoppen met lezen. Nee echt, stop nou maar, want ik schrijf dit stukje echt alleen voor die andere 10 mensen. Wij zijn het clubje die aanneemt dat het heel knap is wat Max heeft gedaan, maar het gewoon niet helemaal snappen. Of voelen. Die niet instant kippenvel kregen. Niet omdat we niet willen, maar omdat we nu eenmaal geen olie door onze aderen hebben lopen.
Wij zijn de tien horken die heus geloven dat wat Max heeft gedaan tot het bovenmenselijke, het spirituele en het goddelijke mag worden gerekend, maar alleen omdat u dat zegt. Wij zijn de sukkels die niet welbeschouwd en achteraf bezien hun hele leven al fan zijn van de racesport in zijn totaal, de Formule 1 races in het bijzonder en de familie Verstappen in zijn uniciteit. Voor mijn 9 zielsverwanten schrijf ik (laatste waarschuwing!); WTF is er aan de hand met onze landgenoten?!?!?!?!?! Come on, de racesport hoorde tot voor kort toch eigenlijk in het rijtje “We noemen het wel een sport, maar is het dat eigenlijk wel?”. Best een lang rijtje hoor. Curlen, staat erin. Weet u wat dat is? Een platgeslagen watermeloen over het ijs schuiven en dan met een bezem dat ijs heel hard kietelen. Jeu de boulen staat hoog in dat rijtje. Darten? Uiteraard! Golf is een grensgeval. Dat is gewoon een flink stuk wandelen op stevige schoenen over een groen heuvellandschap met een ijzeren stok in je hand. En ondertussen lullen over de tegenvallende beurs en slappe borsten. Of andersom, dat mag op een golfclub allemaal. Paardensport? Voor de paarden is het inspannend, zeker! Biljarten? Ik zat er ooit op en ik zeg één ding: de vereniging heette OBIS: ‘Ook Biljarten Is Sport’. Superleuk, maar ‘sport’? Nee. Zo mogelijk nog sukkeliger dan sporten in dit rijtje zelf, zijn vaak de liefhebbers ervan. Zet je leven maar eens in het teken van de Nederlandse kampioenschappen snoekbaars vissen. Wat Max betreft: natuurlijk, het is nogal cool om op je 18e rustig een beetje te appen achter het stuur terwijl je met de snelheid van een vliegtuig door de bocht vliegt. Respect! Maar ik weet niet of u weleens op Circuit Zandvoort op de tribune hebt gezeten? De fans van dit soort coole race-dudes zijn dat zelf vaak allerminst. Mannen die opblijven voor de Formule 1 races zijn toch altijd een beetje van die lange, slungelige kerels die naar de AutoRai gaan om elkaar te fotograferen naast de lifesize, kartonnen pitpoes en met een tas vol stickers thuiskomen. Mannen die opvallend vaak nog bij hun ouders wonen en daar een poster van een race-auto boven hun bed hebben hangen. Zelf ben ik 3 keer voor mijn rijbewijs gezakt, dus dat Max ‘m in één keer binnensleept vind ik al fantastisch. Maar om daar nu zo’n heisa van te maken… Nou ja, laat de autosportfans maar even genieten, het zijn er alleen opeens wel een beetje veel. Gelukkig hebben ze niet verder gelezen. Toch?
De groeten!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★