Wat rokjesdag is voor vrouwen, is
‘haaljezomerklerenvanzolderdag’ voor mij. En afgelopen week was het zover. 27
graden is er voorspeld! Ik mag eindelijk van mezelf naar zolder. Het is altijd
even zoeken tussen de
‘we-kunnen-het-niet-maken-om-weg-te-gooien-maar-over-mijn-lijk-dat-dit-ooit-in-woon-slaap-of-badkamer-komt-te-staan’
cadeaus van weer een jaar sinterklaas en kerst, maar uiteindelijk heb ik ze: drie
vuilniszakken die letterlijk bol staan van het zomergevoel! Ik maak er 1 open….
Shit.
Elk jaar neem ik me voor de kleren er niet in te proppen maar op te vouwen maar dat blijft elk jaar bij een voornemen. Alles ziet er uit als de huid van een kudde Keniaanse olifanten. In de winter hou ik altijd wat extra vet vast, dus ik begin maar even met wat passen. Na een half uur uit- en aankleden op een snikhete zolder blijkt het enige wat nog past: m’n zonnebril… Ok, dan maar de ‘rolladelook’, korte mouwen en pijpen gaan voor. Ik lijk wel een gekreukelde versie van Ciske de Rat, maar dan dikker en zonder petje. Of een Citroen 2CV na een botsing met een kudde schapen... Ik hoef niet eens echt boodschappen te doen, maar naar buiten zal ik! Doosje ijsjes halen. En ik ben niet alleen zeg. Ik ben omringd met verkreukelde, naar dompige zolders ruikende mensen. Nou is dat bij mij in het dorp wel vaker het geval hoor. Het verouderd enigszins. Als je bij ons in de winkelstraat rondkijkt, krijgt 50 tinten grijs een heel andere betekenis. Maar vandaag hangt er naast het gebruikelijke ‘herfst van het leven’ ook een flinke scheut zomergeur. In de supermarkt is het stervensdruk... Grijze kreukelrijen tot ver achterin en ik sta helemaal achteraan. Met een pak raketjes. Het duurt nogal. Er moet een kassarol vervangen worden, een kreukeldame van 83 probeert een bedrag van 7 euro 83 cent met muntjes van 5 en 10 cent te betalen. Om vervolgens 2 cent terug te eisen... Een ander kreukeltje weet z’n pincode niet meer en de enige twee jonkies in de rij blijken te jong om een fles oude jenever te mogen kopen. “Nee, ook geen jonge!” Ik vrees inmiddels voor raketjessoep als ik aan de beurt ben. “Leuk shirt” zegt het meisje achter de kassa cynisch. Als ik naar de schuifdeuren loop zie ik dat de het buiten ineens grijs is geworden… Geen hangouderen die iedereen lastigvallen voor ruimtevaartplaatjes, maar zeemist… Zeemist!!! Nog iets grijzigs aan dit dorp; het is best dicht bij de kust en het kan zo maar op komen zetten. En koud!! Er is 13 graden verdwenen terwijl ik een pak raketslush aan het halen was. Verkleumd en verkreukeld kom ik thuis. Het enige wat het (te) warm heeft is het lekkende pak ijsjes… Ik had er meer van verwacht vandaag. Wat dat betreft kan ik nog wat leren van het weer, dat trekt zich geen reet aan van de verwachtingen. Als m’n vrouw 2 uur later thuiskomt zegt ze: “Wat zie jij er verkreukeld uit! Je hebt toch wel ijsjes gehaald?” Ik zwijg en zing in m’n hoofd: “krijg toch allemaal de kleren…”
Met de groeten van Kemper,
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★