Vanaf de ochtend ná pakjesavond lopen Facebook, Twitter en
Instagram vol met ‘Hij staaaaaat, #itsbeginingtolookalotlikechristmas’ foto’s. Van
totaal over de top ‘Jolingbomen’ die als ze aan gaan het stroomverbruik van
Schiphol evenaren, tot intens trieste takke boompjes met niet om aan te gluren
versierinkjes waarvan het glazuur je uit de bek springt. En daartussen veel dertien
in een dozijnboompjes waar de dienstdoende versierder/-ster zo trots op is als
de PVV op de peilingen. Jawel, de grote ‘moet je mijn boom zien’ rat race is
begonnen, dus ga ik met m’n dochters van 7 en 4 en een kruiwagen op weg naar een dennendealer in het naastliggende dorp...
Het is even lopen, maar het scheelt een hoop naalden in je auto. Eenmaal daar blijken ze nog in hun netje te staan. Na een paar jaar achter elkaar een ‘tak in de zak’ te hebben gekocht sta ik er op dat ze worden uitgepakt. Eigenlijk vind ik nummer 1 al mooi, maar de dames denken daar anders over. Ook de nummers 2 t/m 7 worden afgekeurd. Bij nummer 8 is er witte rook! Habemus Kerstbomum! Voor de zekerheid app ik nog even een foto naar m’n mening op haar werk. Stom van me. Afgekeurd. Te dik van onderen en de dun in de kruin. Lijkt mij wel. We gaan onverrichter zake naar huis met een kruiwagen vol desillusies. “Waarom laat je ‘m dan ook aan mama zien!?” Ze hebben gelijk. De volgende ochtend (zaterdag) naar het tuincentrum. Ik kom terecht in de Drie Dwaze Denneboom Dagen… Als hyena’s om een gewonde gnoe trekken meerdere handen tegelijk aan bomen die daardoor als schurfterige straathonden meteen al kale plekken hebben. Ik zonder me af in een opvallend rustige hoek en ‘stage dive’ in een berg bomen. Ik zet ze overeind en kijk naar de dames. Het is net Holland’s Got Talent. Bij één kruis is het al exit. Na een half uur heb ik drie ja’s. Yes, habemus Nordmannum! Bij de kassa snap ik ineens waarom het zo rustig was in die hoek… Eenmaal thuis is de autobekleding veranderd in een bospad maar dat mag de pret niet drukken. Acht dozen met versieringen komen van zolder. Mijn kinderen spelen de ‘hyena’s rond een gewonde gnoe’-scene na als zich op de versieringen te storten en nog voor er 1 bal hangt zijn er dan ook al 7 overleden. Na een half uur ziet de boom er op kinderhoogte uit als Karin Bloemen in een van haar jurken terwijl op ‘grotemensenhoogte’ nog lang en diep wordt nagedacht over het versierconcept. Na 40 minuten bedenk ik me pas: kut, eerst de lampjes. Het uithalen van de boom kost het leven aan nog eens 5 ballen. Na de ontknoping (vorig jaar iets te snel ingepakt) ontstaat er ruzie of de ballen wel op dezelfde plek als net hangen (who cares!?!) maar weer anderhalf later is ie klaar. Er is warme choco, maar ik ben juist oververhit en verlang naar iets kouds met alcohol. “Gezellig hè schat” zegt ze en maakt een foto voor op facebook: “Hij staaaat!” Klopt, maar ik moet even liggen…
Tot in het theater,
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★