Nu we de mop van de formatie al kennen moesten we even iets anders hebben om over te lachen. Kwam dat even mooi uit, Gordon lag al op de grond en wat is er dan lekkerder om er even met z’n allen op te springen?
Ik ben heus geen fan van dit rellende katje dat zichzelf ook niet zonder handschoenen laat vastpakken. En ook ik heb in het verleden gretig gebruik gemaakt van de kansen die hij bood om iets te roepen over zijn mislukte huwelijksvoornemens, zijn drugsgebruik, de publiekelijke huilbuien, de eindeloze fittie met Geer, de dit-keer-voor-altijd-verhuizing naar Dubai en zijn twee eeuwige hondjes Coco en Rocco. De Franse Buldogs zijn zo doorgefokt dat ze amper door hun neus kunnen ademen. Je zou bijna denken dat Gordon ze daarom heeft uitgekozen omdat hij als geen ander weet wat er allemaal naar binnen kan door te grote neusgaten. Hij wil zijn viervoetertjes die aanvallen natuurlijk besparen. Ook dat is liefde.
Tja, de moodswings van Gordon nodigen makkelijk uit om spot mee te drijven. Als je dan ook nog eens je comeback maakt met een gladgestreken lok tot op je schouder waar het styling typetje uit Gooische Vrouwen nog een puntje aan kan zuigen, vraag je er ook wel een beetje om. Maar Gordon weet heus dat wie de bal regelmatig heeft gekaatst, hem een keertje terug kan verwachten. Tot zover niks aan de hand. Maar de reden voor de nationale lachbui verbaasde me toch.
Gordon kwam eindelijk met iets normaals. Met datgene waarom velen van ons hem ooit zelfs op een voetstuk zette. Geen schandaal, geen drama, maar gewoon: muziek. Hij raakte alleen bij de albumpresentatie niet elke noot even zuiver. Voor de goede orde, dat gebeurt bijna alle artiesten. De ‘autotune’ die glijertjes in de zang repareert is niet voor niets uitgevonden en de kans dat uw favoriete muziek daarmee is opgenomen is 99,99%. Van Beyoncé tot Taylor Swift, ‘we’ maken allemaal dankbaar gebruik van deze techniek.
Iedereen die weleens een live concert heeft bijgewoond weet dat de grootste artiesten er onder druk weleens naast zitten. Zenuwen, een bak herrie om je heen, verkoudheid; we zijn geen machines. Veel artiesten gebruiken de autotune zelfs live tijdens concerten om foutjes ter plekke te repareren, voordat het uw oren op de achterste rij heeft bereikt. Daar kunnen we met z’n allen wat van vinden, maar zelfs Frank Sinatra miste weleens een noot. Dat kwam alleen nooit op een album, dus we weten het niet.
Komen we bij de grote vraag, wat zegt deze heisa over het nieuwe album van Gordon? Niemand weet het, want de muziek komt nauwelijks over de herrie van onze lachbui heen. En dat is best jammer. Want dan zou u horen dat de arrangementen van strijkers en de keuzes op piano een muzikale traktatie zijn. Fugain ontmoet Hazes en de muzikale wendingen zijn van Freddie Mercury op bezoek bij Ramses Shaffy. Compleet anders dan we van de zingende martkoopman gewend zijn, met dank aan producer en muzikanten.
Een artistieke keuze die Gordon, ondanks alle gekkigheid waar hij ook voor staat, dit keer alle lof op zou moeten leveren. Jammer dat we liever luisteren naar ons hoongelach dan naar de klanken van zijn prachtige strijkers. De middeleeuwse manier waarop we hem afgelopen week op een kar door de straten van Nederland sjouwden zegt misschien vooral iets over hoe vals we zelf zijn.
Richard Kemper
Instagram @richardkemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★