We moeten het even over Johan Derksen hebben die vond dat kamerlid Habtamu de Hoop “uit zijn nek lulde” toen hij het opnam voor de Friese taal. De Hoop is geadopteerd en opgegroeid in het Friese Wommels maar volgens Derksen geen echte Fries omdat hij in Ethiopië is geboren. De Hoop diende Derksen briljant van repliek in vloeiend Fries en de snor haastte zich te roepen dat ie het nooit racistisch had bedoeld. Toch gaat hij geen excuses maken omdat hij geen ‘hypocriete lul’ wil zijn. Inderdaad, laat dat ‘hypocriete’ maar weg.
Zinnig Nederland grijpt naar de Dikke Van Dale om Derksen om de oren te slaan met de betekenis van het woord ‘racisme’. Maar eigenlijk boeit het niet hoe je het noemt. Met die semantische discussie verliest de uitspraak elke persoonlijke betekenis en wordt het een theoretisch gedoetje. Het gesprek gaat dan over hoe Derksen iets wel of niet bedoeld heeft en hoe zich dat verhoudt tot de wet. Interessant allemaal, maar daarmee geven we het gesprek uit handen aan instituten. Terwijl de meesten van ons vinden dat het gewoon vooral heel erg onaardig is. En misschien is onaardig zijn op je 75-ste nog wel kwalijker dan domheid.
Hoe je iets bedoelt is nooit maatgevend. Sywert had vast de beste bedoelingen met onze gezondheid, Poetin wil de wereld een mooiere plek maken en toen Trump een journalist in een pashokje verkrachtte bedoelde hij dat echt als compliment voor haar schoonheid. Ik denk niet dat Johan een racist is. Ik heb ook weleens een etentje foutief van de belasting afgetrokken zonder dat ik meteen een fraudeur ben. Maar Derksen’s gedachten zijn dezelfde sentimenten waardoor fout Amerika er ooit problemen mee had dat Obama president werd omdat zijn roots in Kenia lagen. Daar zouden we het over moeten hebben in plaats van de technische discussie over een woordje.
Je zou door dit gedoe bijna vergeten dat de Algemene Rekenkamer deze week alarm sloeg over de Corona-aanpak. Corona? U weet wel, overbezetting op de IC, mensen die afscheid namen van hun dierbaren van achter glas en nog elke dag duizenden mensen die worstelen met long covid. Volgens de Rekenkamer had de overheid meer tegen mogelijke belangverstrengeling moeten doen. Dat klinkt als iemand uit een brandend huis redden en achteraf op je kop krijgen omdat je diegene niet voor liet gaan op de trap. Wat een onzin! Iedereen die een onbekend wratje heeft is blij met elke dermatoloog die hij via-via-via-via kent, maar in het geval van nationale dreiging moet alles opeens volgens het boekje van betweters.
Ik ben blij dat er belangenverstrengeling was als dat betekent dat we eerder vaccins kregen omdat we de juiste mensen kenden. Ik ben blij dat minister De Jonge kon overleggen met zijn broer die deze week hoogleraar werd op het gebied van virussen en bacteriën en ons immuunsysteem. Of had u liever gehad dat De Jonge advies vroeg aan zijn broer die tuinman is? Ik vind het allemaal klein en Nederlands. Zelfs de aandelen die Alex Kroes kocht voordat ie technisch directeur van Ajax werd zie ik eerder als een teken van toewijding dan als fraude. Bij veel bedrijven krijg je juist aandelen om je extra te motiveren.
Of het nou Derksen, Kroes of de Corona-aanpak betreft: we kijken liever naar de juridische en formele kant van de zaak dan naar wat er nou echt aan de hand is. Waar een groot land klein in kan zijn.
Richard Kemper
Instagram @richardkemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★